صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۳ - فراز ۲۴
وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَاةً دَائِمَةً نَامِيَةً لَا انْقِطَاعَ لِأَبَدِهَا وَ لَا مُنْتَهَى لِأَمَدِهَا، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ عَوْناً لِي وَ سَبَباً لِنَجَاحِ طَلِبَتِي، إِنَّكَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ.
و بر محمد و آل او درود فرست، درود همیشگى که رو به فزونى است و براى روزگار آن سر رسید و مدتش پایان نباشد، و آن را کمک من و براى برآمدن حاجتم وسیله قرار ده، زیرا تو داراى رحمت فراخ و جود و بخشش بسیارى (حضرت صادق علیهالسلام فرموده: همیشه دعاء پنهان است تا آنگاه که بر محمد و آل محمد درود فرستاده شود).