صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۳ - فراز ۷
مَوْلَايَ وَ ارْحَمْنِي فِي حَشْرِي وَ نَشْرِي، وَ اجْعَلْ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ مَعَ أَوْلِيَائِكَ مَوْقِفِي، وَ فِي أَحِبَّائِكَ مَصْدَرِي، وَ فِي جِوَارِكَ مَسْكَنِي، يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ.
اى مولاى من و مرا در (روز) برانگیختن و زنده شدنم (براى حساب و بازپرسى) رحم کن، و ایستگاهم را در آن روز با دوستانت، و بازگشتم را (به سراى جزاء) در میان یارانت، و منزل و جایم را در همسایگى (رحمت) خود قرار ده، اى پروردگار جهانیان (اى خدائى که ایشان را به کمال شایسته ى خودشان مىرسانى).
