صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۴ - فراز ۵

أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِ كِتَابٍ قَدْ خَلَا، وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ كِتَابٍ قَدْ خَلَا، أَسْأَلُكَ خَوْفَ الْعَابِدِينَ لَكَ، وَ عِبَادَةَ الْخَاشِعِينَ لَكَ، وَ يَقِينَ الْمُتَوَكِّلِينَ عَلَيْكَ، وَ تَوَكُّلَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْكَ.

از تو مى ‏خواهم نیکى آنچه (درباره ‏ى من) نوشته شده و گذشته، و به تو پناه مى ‏برم، از بدى آنچه نوشته شده و گذشته (مقدر گشته) از تو مى‏ خواهم ترس عبادت‏ کنندگان و پرستش فروتنان مر تو را و یقین و باور اعتمادکنندگان بر تو را، و توکل و اعتمادى را که مومنین بر تو دارند (مى‏ خواهم توفیقم دهى تا رفتارم در درگاهت مانند عبادت‏ کنندگان و فروتنان و اعتمادکنندگان و مومنین باشد، حضرت امام محمد باقر- علیه ‏السلام- فرموده: رسول خدا- صلى الله علیه و آله- را در یکى از سفرهایش سوارانى ملاقات نمودند و گفتند: السلام علیک یا رسول الله «درود بر تو اى رسول خدا» حضرت فرمود: شما کیستید؟ گفتند: یا رسول ‏الله ما ایمان آورندگانیم، حضرت فرمود: حقیقت «اصل و پایه ‏ى» ایمانتان چیست؟ گفتند: رضاء و خشنودى به قضاء و حکم خدا، و تفویض و بازگذاشتن «کارها را» به خدا، و فرمانبرى از امر و فرمان خدا، رسول خدا فرمود: دانایان با حکمت «که حقیقت هر چیز را دانسته و درست کارند» نزدیک است که بر اثر حکمت پیغمبران باشند «اگر چه پیغمبر نیستند» اگر شما راستگویانید نسازید چیزى «ساختمانى» را که در آن نمى‏ مانید، و گرد نیاورید چیزى را که نمى‏ خورید، و از خدائى که به سوى او بازمى‏ گردید بترسید).