صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۱ - فراز ۱۰
لَا يُنْكِرُ يَا إِلَهِي عَدْلَكَ إِنْ عَاقَبْتَهُ، وَ لَا يَسْتَعْظِمُ عَفْوَكَ إِنْ عَفَوْتَ عَنْهُ وَ رَحِمْتَهُ، لِأَنَّكَ الرَّبُّ الْكَرِيمُ الَّذِي لَا يَتَعَاظَمُهُ غُفْرَانُ الذَّنْبِ الْعَظِيمِ.
اى خداى من اگر او را کیفر نمائى عدل و داد تو را انکار نمى نماید (زیرا از روى ظلم و ستم نیست) و اگر او را ببخشى و مهربانى کنى عفو تو را (نسبت به سعه ى رحمتت) بزرگ نشمارد، زیرا تو پروردگار کریم و بزرگوارى هستى که آمرزش گناه بزرگ نزد او بزرگ نیست.
