صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۱ - فراز ۳

إِلَهِي فَكَمْ مِنْ بَلَاءٍ جَاهِدٍ قَدْ صَرَفْتَ عَنِّي، وَ كَمْ مِنْ نِعْمَةٍ سَابِغَةٍ أَقْرَرْتَ بِهَا عَيْنِي، وَ كَمْ مِنْ صَنِيعَةٍ كَرِيمَةٍ لَكَ عِنْدِي.

اى خداى من پس چه بسا بلاء و گرفتارى رنج ‏آورى را که از من برگرداندى، و چه بسا نعمت فراوانى که چشمم را به آن روشن کردى، و چه بسا احسان بزرگ که مر تو را است نزد من است!!