صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۶۹

وَ هَا أَنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ صَاغِراً ذَلِيلًا خَاضِعاً خَاشِعاً خَائِفاً، مُعْتَرِفاً بِعَظِيمٍ مِنَ الذُّنُوبِ تَحَمَّلْتُهُ، وَ جَلِيلٍ مِنَ الْخَطَايَا اجْتَرَمْتُهُ، مُسْتَجِيراً بِصَفْحِكَ، لَائِذاً بِرَحْمَتِكَ، مُوقِناً أَنَّهُ لَا يُجِيرُنِي مِنْكَ مُجِيرٌ، وَ لَا يَمْنَعُنِي مِنْكَ مَانِعٌ.

و اینک منم در جلو تو پست، خوار، فروتن، زارى‏ کنان و ترسان که به گناهان بزرگ که زیر بار آن رفته ‏ام و به خطاها و نادرست کاری هاى سترگ که آن را بجا آورده ‏ام اقرارکننده ‏ام، به عفو و گذشتت زنهار جو و به رحمتت پناهنده ‏ام، باور دارم که امان‏دهنده ‏اى مرا از تو امان نمى ‏دهد، و بازدارنده ‏اى مرا از تو بازنمى ‏دارد.