• بخشی از دعای شانزدهم
1- خداوند هر كس را كه پس از توكل به او، درباره فقرش شكایت به
بوده از دعاى آن امام عاليمقام در وقت طلب خير از خداى عزوجل بدان كه آدمى در امور معاش خودگاهى متردد و متحير ماند و لذا حاجت به راهنمائى دارد كه او را دلالت كند در امرى كه صلاح او باشد، و عالم باصلح و اكمل نيست مگر خداى تعالى پس انسب آن است كه در امور طلب خير از او نمود بلكه بالوجدان معلوم است كه او ارشاد و دلالت نمايد عبيد را به آنچه اصلح به حال آنها است بدون آنكه عبد از او سئوال نمايد چه جاى آنكه سئوال كند، هر نفسى بخواهد تعداد كند عنايات حضرت حق را بدون سئوال او قادر بر احصاء نباشد تعالى من ذلك و عما يصفه الواصفون.
بدانكه طلب خير و استخاره محل آن در مقام تردد و تحير و اضطراب است والا امرى كه خير او معلوم يا شر او معلوم است مورد استخاره نيست بلى بعضى از مومنين بر خير معلوم استخاره كنند و عذر آنها آنكه شايد عاقبت او شر باشد و ما ندانستيم اگر چنين باشد عيب ندارد.
ايقاظ: بعد از اينكه معلوم شد امر به استخاره خوب يا بد باشد، آيا مخالفت جايز است يا نه ظاهر عدم جواز است زيرا كه مستشار خدا است و به اعتقاد خود با او مشورت نموده مگر به اعتقاد آنكه از عدم قابليت خودم خدا در امر من اعتناء ندارد و اين است وجه در نايب بودن ابرار در استخاره.
عثمان عيسى روايت از بعضى نمايد كه او از حضرت صادق (ع) روايت نمايد كه عرض نمودم خدمت آن امام كه: كيست احب خلق در نزد خلاق عالم؟ فرمود: هر كه خدا را بيشتر اطاعت كند عرض نمودم: دشمن ترين مردم نزد خدا كيست؟ فرمود: هر كه خدا را متهم سازد و گمان بد به او برد عرض نمودم كسى هست كه خدا را متهم داند؟ فرمود: بلى آنكه استخاره به خدا كند، و بيايد استخاره ى او به امرى كه او را خوش نيايد او خدا را متهم دانسته.
تذنيب: در امثال زمان ما دو چيز شايع است يكى آنكه استخاره اگر ميانه آيد سئوال از ترجيح فعل و ترك او كنند.
دوم- اگر خوب آيد سئوال از خوبى و بدى ترك آن كنند و ظاهر آن است كه هر دو وجه غلط بعد از اينكه خدا را محل مشورت قرار داد و تفويض اعلام اصلح و اكمل به او نمود اين نحو سئوالات معنى او آن است كه نفهميد با كه مشورت كرد.
بدان كه استخاره را اقسامى است يك قسم او مشورت و دعا است بدون نماز، و يك قسم نماز است بدون دعاء، و يك قسم هر دو است. اما قسم اول دو نحو است يك قسم از آن مجرد خواندن خدا است بدون آنكه با احدى مشورت كند چنانچه اين عمل و نحو آن مثل استخير الله برحمته اين نحو عمل فائده او آن است كه خداى عزوجل صلاح او را بر او الهام نمايد.
............................
