دعاى آن حضرت عليه السلام هنگامى كه از مرگ كسى باخبر مى شد و يا اينكه از مرگ ياد مى كرد
̶ خدايا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و ما را از آرزوى طولانى حفظ فرما و آرزوها را با عمل صادقانه بر ما كوتاه نما تا آنجا كه تمام شدن ساعتى بعد از ساعتى و يا روزى را در پى روزى دريابيم و پيوستن نفسى را به نفسى و يا گامى را به گام ديگر برسانيم.
̶ (اى خدا!) ما را از غرور آرزوها سلامت بدار و از شر آن در امانمان دار و مرگ را در جلوى چشممان قرار ده و گاه گاه ياد مرگ را در خاطرمان مياور. (يعنى هميشه به ياد مرگ باشيم نه بعضى از اوقات.)
̶ (خدايا!) توفيق عملى را از ميان اعمال شايسته به ما عطا نما تا باعث شود كه رسيدن به لقايت را كند بشماريم و براى رسيدن به تو حرص بورزيم تا آنجا كه مرگ، چيزى باشد كه جاى انس ما باشد و مكان الفتى باشد و بدان مشتاق شويم و خويشاوند نزديكى باشد كه نزديكى به آن را دوست داشته باشيم.
̶ (اى خدا!) پس هرگاه مرگ را بر ما وارد كنى و نازل نمايى، ما را زيارت آن خوشبخت نما و چون بر ما وارد شد، ما را با او مأنوس نما و ما را در مهمانى او بدبخت مكن و با زيارت او ما را خوار مگردان و مرگ را درى از درهاى مغفرت خود و كليدى از كليدهاى رحمتت قرار ده.
̶ (خدايا!) ما را در حالى بميران كه هدايت شده باشيم و گمراه نباشيم و تو را بدون كراهت، طاعت و بندگى كرده باشيم و جزو توبه كنندگانى باشيم كه گناه نكنند و اصرار بر انجام گناه نداشته باشند اي كسى كه پاداش نيكوكاران را ضمانت كرده اي و از مفسدان، اصلاح كارهايشان را خواستارى.
.....................
