از دعاهاى امام عليه السلام است در درخواست حاجتها از خداى تعالى
̶ بار خدايا اى منتهاى درخواست حاجتها،
̶ و اى آنكه رسيدن به خواسته ها نزد او است
̶ و اى آنكه نعمتهايش را در برابر عوض نمى فروشد،
̶ و اى آنكه بخششهايش را به منت گزاردن تيره نمى سازد،
̶ و اى آنكه به (وسيله ى) او بى نياز مى شوند و از او بى نياز نمى گردند،
̶ و اى آنكه به او روى آورند و از او روى گردان نمى توانند شد،
̶ و اى آنكه گنجينه هاى او را درخواستها نابود نمى گرداند،
̶ و اى آنكه اسباب و دستاويزها حكمت او را تغيير نمى دهد،
̶ و اى آنكه حاجتهاى نيازمندان از او قطع نمى شود،
̶ و اى آنكه دعاى دعاكنندگان او را به رنج نمى افكند،
̶ خود را به بى نيازى از آفريدگانت ستوده اى و تو به بى نيازى از آنها شايسته اى،
̶ و آنان را به احتياج و تنگدستى نسبت داده اى و ايشان هم احتياج به تو را سزاوارند،
̶ پس (بنابراين) هر كه بستن رخنه ى نيازمندى خود را از درگاه تو بطلبد و برطرف كردن احتياج را از خويش به وسيله ى تو بخواهد حاجت خود را در جايگاهش خواسته، و براى رسيدن به مطلب خويشتن از راهش درآمده است،
̶ و هر كه براى حاجت خود به يكى از آفريدگانت روى آورد، يا جز تو را سبب برآمدن آن حاجت قرار دهد به تحقيق به نوميدى گرائيده، و سزاوار از دست دادن احسان از تو گرديده است،
̶ بار خدايا و مرا به سوى تو حاجتى است كه طاقت و توانائيم به آن نمى رسد، و نفس من بردن آن حاجت را پيش كسى كه حاجتهايش را نزد تو مى آورد و در خواسته هايش از تو بى نياز نيست در نظرم جلوه داده است (تا روا شدن را از او بخواهم) و آنچه نفس جلوه داده لغزشى است از لغزشهاى خطاكاران، و به سر درآمدنى از به سر در آمدنهاى گناهكارانست،
̶ با آگاهانيدن تو مرا از غفلت و فراموشى خويشتن آگاه شدم، و با توفيق تو از لغزشم برخاستم، و با راهنمائى تو از به سر درآمدنم (در گناه) برگرديدم،
̶ و گفتم: منزه است پروردگار من، (شگفتا) چگونه نيازمندى از نيازمندى (ديگر) درخواست مى نمايد؟ و كجا فقيرى (در گرفتاريها) به فقيرى (مانند خود) رو مى آورد؟
̶ پس (در اين حال) اى خداى من از روى رغبت قصد تو نمودم و با اعتماد به تو اميدم را به سوى تو آوردم،
̶ و دانستم بسيار آنچه از تو بخواهم در برابر توانگرى تو كم است، و بزرگ آنچه از تو خواهش نمايم در برابر فراخى رحمت تو كوچك است و جود و بخشش تو از درخواست كسى تنگ نمى گردد، و دست (قدرت) تو در بخششها از هر دستى برتر است،
̶ بار خدايا پس بر محمد و آل او درود فرست، با كرم و جود خود با من به تفضل و احسان رفتار فرما، و با عدل و دادگريت با من به استحقاق و سزاوار بودن رفتار مكن، كه من اول روآورنده اى نيستم كه به تو رو آورده و با اينكه سزاوار منع است به او بخشش نموده اى، و نه اول خواستارى كه از تو درخواست كرده و با اينكه سزاوار نوميدى است به او احسان كرده اى،
̶ بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و دعاى مرا برآورنده و به آوازم نزديك و به زاريم مهربان و به صدايم شنوا باش،
̶ و اميد مرا از خودت مبر، و دعايم را از درگاهت برمگردان، و مرا در اين حاجت و حاجتهاى ديگرم به جز خودت رو آورم مكن
̶ و به برآمدن مطلب و روا شدن حاجت و رسيدن به خواسته ام پيش از رفتن از اينجا با آسان نمودن دشوارى و نيكى تقدير (حكمت و مصلحت) تو درباره ى من در همه ى امور، مرا يارى فرما،
̶ و بر محمد و آل او درود فرست، درود هميشگى كه رو به فزونى است و براى روزگار آن سر رسيد و مدتش پايان نباشد، و آن را كمك من و براى برآمدن حاجتم وسيله قرار ده، زيرا تو داراى رحمت بى پايان و بخشش بسيارى،
̶ و از جمله ى حاجت من پروردگارا چنين و چنان است و حاجت خود را به ياد مى آورى سپس به سجده مى روى (پيشانى بر زمين مى نهى) و در سجده مى گوئى فضل و بخشش تو مرا آرام نموده، و احسان تو مرا (به سويت) راهنمائى كرده پس از تو درخواست مى نمايم به ذات پاكت و به تقرب محمد و آلش درودهاى تو بر ايشان باد مرا نوميد برنگردانى.
........................