صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۱ - فراز ۲۷

فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِكَ يَرْحَمُنِي لِسُوءِ مَوْقِفِي، أَوْ تُدْرِكُهُ الرِّقَّةُ عَلَيَّ لِسُوءِ حَالِي فَيَنَالَنِي مِنْهُ بِدَعْوَةٍ هِيَ أَسْمَعُ لَدَيْكَ مِنْ دُعَائِي، أَوْ شَفَاعَةٍ أَوْكَدُ عِنْدَكَ مِنْ شَفَاعَتِي تَكُونُ بِهَا نَجَاتِي مِنْ غَضَبِكَ وَ فَوْزَتِي بِرِضَاكَ.

تا شاید برخى از آنان به رحمت و مهربانیت بر بدى جایگاهم به من رحم نماید، یا براى بدى حالم بر من رقت و مهربانى کند، پس از جانب او دعا و درخواستى به من رسد (براى من آمرزش بخواهد) که از دعاى من نزد تو شنیدنى‏ تر باشد (زودتر از دعاى من روا گردد) یا از او شفاعتى به من رسد که نزد تو از شفاعت من استوارتر باشد که رهائى از خشم تو و رستگاریم به خشنودیت به وسیله‏ ى آن باشد.