و از دعاى امام عليه السلام بود، در ياد كردن توبه و درخواست نمودن آن
- خداوندا اى كسى كه توصيف وصف كنندگان، او را نمى ستايد.
- و اى كسى كه اميد اميدواران، از او نمى گذرد.
- و اى كسى كه پاداش نيكوكاران، نزد او تباه نمى شود.
- و اى كسى كه انتهاى ترس عبادت كنندگان است.
- و اى كسى كه نهايت هراس پرهيزكاران است.
- اين مقام كسى است كه بازيچه دست هاى گناهان گرديده و مهارهاى خطاها او را از پىِ خود كشيده و شيطان بر او چيره گشته. پس با سهل انگارى از آنچه امر كرده اى كوتاهى كرده و با بى باكى آنچه از آن نهى نموده اى، انجام داده.
- مانند نادان به قدرت تو بر خودش، يا انكاركننده بسيارى فضل تو به خودش. امّا همين كه چشم هدايت براى او گشوده شد و ابرهاى كورى از مقابلش كنار رفت، آنچه با آن به خود ستم كرده، شمرد و در آنچه با آن پروردگارش را مخالفت كرده، انديشيد. پس گناه بزرگش را بزرگ و ناسازگارى سترگش را سترگ دانست.
- پس اميدوار به تو و شرمنده از تو، به سويت روى آورده و با اعتماد به تو، خواهشش را به سوى تو گردانده است. پس از روى يقين با حرص، تو را قصد كرد و از سَر اخلاصْ با ترس، آهنگ تو نمود. در حالى كه طمعش از هر كه -جز تو- در او طمع كنند، خالى است و ترسش از هر كه -جز تو- از او بترسند، برطرف شد.
- پس زارى كنان در پيشگاهت ايستاده و ديده اش را با سرافكندگى به زمين دوخته و با خوارىْ براى عزّتت سرش را به زير افكنده و با خضوع، از رازهايش -آنچه را كه خود به آن داناترى- برايت آشكار كرده و با خشوع، -از گناهانش- آنچه تو شماره آن را بهتر مى دانى شمرده و در (گناهان) بزرگى كه مى دانى گرفتار شده و از (كار) زشتى كه در حكم تو رسواگر است، از تو كمك خواسته. از گناهانى كه لذّت هايش سپرى شد و گذشت و پيامدهاى آن به جاى ماند و پايدار شد.
- اى خداى من، اگر او را عقوبت دهى، عدل تو را انكار نمى كند و اگر از او گذشتى و به او رحم آوردى، گذشتت را بزرگ نشمارد. زيرا تويى پروردگار كريمى، كه آمرزش گناه بزرگ در نظر تو بزرگ نيست.
- خداوندا، اكنون اين من هستم كه به نزد تو آمده ام، در حالى كه فرمان تو را كه به دعا كردن امر نموده اى، اطاعت كرده ام و وفا به وعده اى را كه پيرامون اجابت داده اى، خواستارم. زيرا كه مى فرمايى: «مرا بخوانيد، تا شما را اجابت كنم.»
- خداوندا پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و با آمرزش خود به من روآور. همچنان كه من با اقرارم به تو رو آوردم. و مرا از افتادنْگاه هاى گناهان، بلند گردان، چنانكه خود را براى تو فروافكنده ام. و مرا با پوشش خود بپوشان، آنگونه كه در انتقام از من درنگ فرمودى.
- خداوندا و نيّت مرا در فرمانبرداريت، ثابت بدار و بينش مرا در بندگى ات، استوار گردان و مرا به كارهايى كه با آن چركى خطاها را از من بشويى، توفيق ده و هنگامى كه مرا ميراندى، بر دين خود و دين پيامبرت محمّد - كه درود بر او باد- بميران.
- خداوندا من در اين جايگاهم، از گناهان بزرگ و كوچكم و از بدى هاى پنهان و آشكارم و از لغزش هاى گذشته و تازه ام، به درگاهت توبه مى كنم. توبه كسى كه نافرمانى از ذهنش نمى گذرد و قصد بازگشت به خطا را ندارد.
- و اى خداى من، در كتاب استوارت فرموده اى همانا توبه بندگانت را مى پذيرى، و از بدى ها درمى گذرى، و توبه كنندگان را دوست مى دارى. پس همانگونه كه وعده دادى، توبه ام را بپذير و آنچنان كه ضمانت كرده اى، از بدى هايم درگذر و همان طور كه شرط كرده اى، دوستى خود را برايم واجب گردان.
- و اى پروردگار من، با تو قرار مى گذارم، در كارى كه ناپسند توست، برنگردم و ضمانت مى دهم، در كارى كه نكوهيده توست، بازنگردم و عهد مى بندم، از همه نافرمانى هاى تو، دورى گزينم.
- خداوندا به درستى كه تو به كارهايم، داناترى. پس آنچه (گناه) از من مى دانى، بيامرز و به قدرت خود، به آنچه دوست دارى، بازگردان.
- خداوندا و مرا (از حقوق مردم) گرفتارى هايى است كه به ياد دارم و گرفتارى هايى است كه فراموش كرده ام و همه آنها پيش چشم تو كه نمى خوابد و در علم تو كه فراموش نمى كند، قرار دارد. پس صاحبانش را عوض ده و سنگين بارى اش را از من بيفكن و سنگينى اش را از من سبك فرما و مرا از نزديك شدن به مانند آن، نگهدار.
- خداوندا مرا جز به نگهدارى تو، وفاى به توبه نيست. و جز به قدرت تو، خوددارى از خطاها برايم ممكن نيست. پس با قوّتِ كافى، مرا قوى ساز و به نگهدارى بازدارنده، سرپرستى ام كن.
- خداوندا، هر بنده اى كه به درگاهت توبه نمود ولى در علم پنهانت، توبه شكن و بازگشت كننده به گناه و خطايش باشد، پس همانا من به تو پناه مى برم كه اينچنين باشم. پس اين توبه ام را توبه اى گردان كه پس از آن، به توبه اى نيازمند نشوم. توبه اى سبب محو آنچه گذشته و سلامتى در آنچه مانده است.
- خداوندا، به درستى كه من از نادانى ام، در پيشگاه تو عذر مى خواهم و از زشتى كردارم، از تو بخشش مى طلبم. پس به لطف خويش، مرا در پناه رحمت خود گير و با فضل خويش، مرا به پرده عافيتت بپوشان.
- خداوندا و همانا من از هر چه مخالف خواسته تو يا دور از دوستى توست؛ از انديشه هاى دلم و نگاه هاى چشمم و بيانات زبانم، به درگاهت توبه مى كنم. توبه اى كه با آن هر عضوى به سهم خود از كيفرهايت سالم مانَد و از قهرهاى دردناكت كه بيدادگران مى ترسند، در امان باشد.
- خداوندا، پس به تنهايى ام در برابر تو و تپيدن دلم از ترست و لرزش اندامم از شكوهت، رحم فرما. پس اى پروردگار من، گناهانم به درگاهت، مرا در جايگاه رسوايىْ ماندگار نموده. پس اگر خاموش شوم، كسى از جانب من سخن نگويد. و اگر شفيع خواهم، سزاوار شفاعت نيستم.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و كرمت را شفيع خطاهايم گردان و به گذشت خود بدى هايم را ببخشاى و مرا به جزايم كه عقوبت توست، مجازات نكن و بخشش خود را بر من بگستر و مرا به پرده خويش بپوشان و با من همچون رفتارِ عزيزى كه بنده ذليلى پيش او زارى كرده، پس به او مهربانى نموده، رفتار نما. يا همانند توانگرى كه بنده بينوايى پيش او آمده، پس او را بى نياز كرده.
- خداوندا براى من پناه دهنده اى از (عقوبت) تو نيست، پس بايد عزّتت مرا پناه دهد. و شفيعى براى من به سوى تو نيست، پس بايد فضلت مرا شفاعت كند. و خطاهايم مرا ترسانده، پس بايد بخشايشت مرا ايمن گرداند.
- پس هر چه گفتم، از جهل به بدى كردارم و از فراموشىِ كردار نكوهيده گذشته ام نيست. بلكه براى آن است كه آسمانت و هر كه در آن است و زمينت و هر كه بر روى آن است، پشيمانى اى كه به پيشگاهت آشكار نمودم و توبه اى كه به سبب آن به درگاهت پناه بردم را بشنود،
- شايد برخى از آنها به رحمتتْ بر بدى جايگاهم، به من رحم كند يا بخاطر بدى حالم، بر من دلسوزى نمايد؛ پس دعايى از او به من رسد كه از دعاى من نزد تو شنيدنى تر است، يا شفاعتى كند كه از شفاعت من نزد تو كارسازتر است، كه رهايى من از خشمت و يافتن خوشنودى ات به وسيله آن حاصل شود.
- خداوندا اگر پشيمانى، توبه به درگاه توست، پس من پشيمان ترين پشيمانانم و اگر ترك معصيت تو، بازگشت است، پس من نخستين بازگشت كننده ام. و اگر درخواست آمرزشْ سبب ريختن گناهان است، پس من به درگاه تو از آمرزش خواهانم.
- خداوندا، پس چنانكه به توبه فرمان دادى و پذيرفتن را ضمانت كردى و بر دعا ترغيب نمودى و اجابت را نويد دادى، پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و توبه ام را قبول كن و مرا به نااميدى از رحمتت بازنگردان. كه تو توبه گنهكاران را مى پذيرى و بر خطاكارانِ توبه پيشه، مهربانى.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست، همچنانكه ما را به سبب او هدايت كردى و بر محمّد و خاندانش درود فرست، آنچنان كه ما را به وسيله او نجات دادى و بر محمّد و خاندانش درود فرست، درودى كه روز رستاخيز و روز نيازمندى به تو، ما را شفاعت كند. زيرا تو بر هر چيز توانايى و آن بر تو آسان است.
..............................
