و از دعاى امام عليه السلام بود، هنگامى كه بيمار شد يا دچار اندوه يا گرفتارى گرديد
- خداوندا ترا سپاس بر تندرستى تنم كه همواره از آن برخوردار هستم. و تو را سپاس بر بيمارى اى كه در جسمم پديد آوردى.
- اى خداى من نمى دانم كدام يك از اين دو حال، به سپاس گزارى براى تو سزاوارتر است؟ و كدامين يك از دو وقت، براى ستايش تو شايسته تر مى باشد؟
- آيا وقت تندرستى كه در آن روزى هاى پاكيزه ات را بر من گوارا نمودى و مرا به وسيله آن براى درخواستِ خوشنودى و احسانت شادى بخشيدى و با آن بر طاعت خود توفيقم داده، توانايم گرداندى؟
- يا وقت بيمارى كه مرا با آن نجات دادى و نعمت هايى را به من هديه نمودى تا خطاهايى را كه پشت مرا سنگين كرده سبك نمايد، و از بدى هايى كه در آن فرورفته ام پاكم سازد و براى فراگرفتن توبه آگاهى و براى از بين بردن گناه به وسيله نعمت پيشين يادآورى باشد؟
- و در بين آن بيمارىْ نويسندگان اعمال، كردارهاى پاكيزه اى را براى من نوشتند، كه نه دلى در آن انديشيده و نه زبانى به آن گويا گشته و نه اندامى آن را با مشقّت انجام داده. بلكه فضل و احسان توست كه بر من است.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و آنچه برايم پسنديده اى را محبوب من گردان و آنچه بر من وارد نموده اى، برايم آسان كن و مرا از پليدى آنچه پيش فرستاده ام، پاك نما. و از من زشتى آنچه پيش فرستاده ام را بزداى و مرا از شيرينى تندرستى كامياب فرما و گوارايى سلامتى را به من بچشان و بيرون شدنم از بيمارى را به عفو و گذشتت، و بازگشت از به زمين افتادنم را به گذشت خود، و رهايى از گرفتاريم را به بخشايشت، و تندرستى ام از اين سختى را به گشايشت قرار ده.
- همانا تويى كه بدون سبب به نيكى رفتار مى كنى و بدون استحقاق نعمت بزرگ مى بخشى و تويى بسيار بخشنده كه عطايت تمام نمى شود و تويى داراى بزرگوارى و احترام.
.................................
