صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۵ - فراز ۴
اللَّهُمَّ اشْدُدْ بِهِمْ عَضُدِي، وَ أَقِمْ بِهِمْ أَوَدِي، وَ كَثِّرْ بِهِمْ عَدَدِي، وَ زَيِّنْ بِهِمْ مَحْضَرِي، وَ أَحْيِ بِهِمْ ذِكْرِي، وَ اكْفِنِي بِهِمْ فِي غَيْبَتِي، وَ أَعِنِّي بِهِمْ عَلَى حَاجَتِي، وَ اجْعَلْهُمْ لِي مُحِبِّينَ، وَ عَلَيَّ حَدِبِينَ مُقْبِلِينَ مُسْتَقِيمِينَ لِي، مُطِيعِينَ، غَيْرَ عَاصِينَ وَ لَا عَاقِّينَ وَ لَا مُخَالِفِينَ وَ لَا خَاطِئِينَ.
بار خدایا بازوى مرا به وسیله ى ایشان استوار گردان، و کجى مرا به آنان راست نما (در سختى و گرفتارى و پریشانى آنها را کمک من گردان) و عدد و شماره ى (اهل و خویش) مرا به آنان افزون کن، و مجلس مرا به ایشان بیارا (آنان را اهل علم و دانش و فضل و کمال قرار ده) و یاد مرا به آنها زنده بدار، و در نبودنم مرا به سبب ایشان بى نیاز کن (آنها را جانشین من گردان) و به وسیله ى اینان مرا بر حاجت و خواسته ام یارى فرما، و ایشان را براى من دوستدار و مهربان و روى آور، و (در کمک و یارى) پابرجا، و (در انجام دستورم) فرمانبر قرار ده، نه گناهکار و بدکننده و مخالفت کننده و خطاکار.
