• اى خطابخش جرم پوش، گذشت تو از گناه ما، دليل احسان تو، و كيفر تو بر خطاى ما، گواه عدل تو هست.
• پس، به احسان و نعمتت، كار بخشش خويش بر ما آسان گير، و با گذشت و كرمت ما را از كيفر به گناهمان رهائى بخش. زيرا ما ضعيفتر از آنيم كه همچون تو دادگرى كنيم، و بى عفو و اغماض تو ما را چاره اى و گريزگاهى نيست.
• اى بنده نواز بى نياز، اينك اين مائيم كه در دست قدرت تو سرافكنده ايم. و اينك همچون من هيچ نيازمندى آرزومند تو نيست. پس اى خطابخش پوزش پذير، نياز و حاجت ما درياب، و ما را از پيشگاه رحمت و كرمت نوميد مگردان، كه اگر به ما لطفى نكنى، نگونبخت تر از ما نيست. از اينرو آنكس كه به تو اميد بسته از تو احسان جسته، و اگر نوميدش سازى و به الطافت خودت او را ننوازى، چه بدبخت و بدفرجام خواهد بود.
• الهى، اى تو بر هر درد آگاهتر، در چنين هنگامى اگر از عفو تو نوميد شويم، به چه كسى جز تو روى آوريم و از پيشگاه تو به كجا برويم؟
• پاك آفرينا، اى كه تنها پاكى تر است و از هر عيب مبرائى. ما آن نيازمندان درگاهت هستيم كه عبادت را بر آنان واجب ساخته اى، و ما آن درد ديدگانيم كه دفع و رفع درد و رنج را به آن وعده فرموده اى.
• با چنان خلق و مخلوق و با چنان اراده و امر بى مانند كه خاص و شايسته تو است، پس درياى رحمت و كرمت بر كسى جارى مى شود كه از تو رحم و كرم جويد و جز تو هيچ ستمديده اى را فريادرسى نيست. پس به زارى و نياز ما نظر فرما و بر ما رحمت آور. آنگاه كه با دلى همه لبريز از احتياج و نياز و اخلاص و دعا به سويت آمديم، ما را در پناه خويش بگير و از بند غم برهان.
• اى نهان از چشم ما و عيان در جان ما، آنگاه كه قدم به راه گناه نهاديم و از «شيطان» متابعت كرديم، «شيطان» ما را به باد سرزنش گرفت و چه بد كرديم! آنگاه از او رو برتافتيم و به سوى تو آمديم. پس اينك اسيراند و همان مساز كه شيطان هم ما را سرزنش كند.
• الهى، درود تو بر «محمد» و دودمان او باد.
--------------------------
