از دعاهاى‌آن حضرت (ع) است آنگاه كه حادثه غم انگيز يا پيش آمدى ناگوار رخ مى داد و در هر اندوهى
― اى كه گره هر دشوارى بدست تو مى گشايد، و اى كه حدت هر سختى به لطف تو نرم مى شود. راه گريز سوى آسايش و رفع اندوه از تو بايد خواست
― نشيب و فرازهاى درشت و ناهموار زندگى پيش قدرت تو هموار مى شود و به لطف تدبير تو اسباب هر چيز فراهم مى گردد. قضا به نيروى تو جارى است و همه چيز مطابق اراده تو مى گذرد
― همه اشيا مشيت تو را ناگفته اطاعت مى كنند و به نهى تو اظهار ناكرده باز ميايستند.
― آن توئى كه در حوادث غم انگيز تو را مى خوانند و در پيشامدهاى ناگوار به تو پناه برند. بليه دفع نشود مگر آنكه تو دفع كنى و بسته گشوده نگردد مگر آنچه تو بگشائى
― (اى پروردگار) سختى پيش من آمد كه سنگينى آن مرا خرد كرد و گرفتارى فرا رسيد كه بار آن مرا به ستوه آورد
― تو آن را به قدرت خويش بر من فرود آورده اى و به فرمان خود سوى من روان ساخته اى
― آن را كه تو آوردى ديگرى نبرد و آنچه تو فرستى ديگرى باز نگرداند، بسته تو را ديگرى نگشايد و گشاده تو را ديگرى نبندد. دشوار تو را كسى آسان نگرداند. رها كرده تو را ديگرى دست نگيرد
― پس بر محمد و آل او درود فرست اى پروردگار و به فضل خود باب فرج را به روى من بگشاى و دست اندوه را به قدرت خود از من رفع كن، در شكايت من نيك بنگر. و كام مرا به اجابت مسئول من شيرين گردان. و از نزد خود رحمت و گشايشى طبق دلخواه نصيب من كن. راه بيرون شدن از اين شدائد را به زودى فراهم ساز
― و مرا به سبب پريشانى دل از رعايت واجبات و متابعت سنت بازمدار
― كه از آنچه پيش آمد دل تنگ دارم و زير بار حوادث از اندوه آكنده ام. توئى كه مى توانى بلا را از من دور كنى و آنچه گرفتار آن شده ام از من بازگردانى. اين لطف را درباره من انجام ده هر چند شايسته آن نيستم، اى كسى كه تخت پادشاهى عظيم خاص تو است.
..................................
