و از دعاهاى‌آن حضرت (ع) است در پناه بردن به خداى تعالى
― خدايا اگر خواهى، بر ما ببخشائى به فضل خود. و اگر خواهى، ما را كيفر دهى به عدل خود
― پس منت نه و بر ما ببخشاى و آسان گير و از ما درگذر و از عذاب خود پناه ده كه يارائى تحمل عدل تو را نداريم و بى بخشايش تو كسى از ما نجات نيابد.
― اى بى نيازترين بى نيازان اينك ما بندگان توايم در پيشگاه تو و من از همه محتاجتر. پس به توانگرى خويش حال ما درويشان را نيكو گردان و به منع عطا قطع اميد ما مكن تا آن كسى كه از تو طلب سعادت مى كند بدبخت نگردد، و آنكه از فضل تو چشم عطا دارد نوميد نشود،
― اگر از جانب تو نوميد شويم سوى كه بازگرديم و از در خانه تو كجا برويم. پاكا خداوندا! ما فروماندگانيم و تو اجابت فروماندگان را واجب كرده و مستمندانيم كه گشودن مشكل آنها را نويد دادى
― سزاوار مشيت و شايسته عظمت و بزرگى تست كه بر مستمندان ببخشائى و آن كس را كه فريادرس خواهد به فرياد رسى. به زارى ما رحمت آر و چون خويش را بر آستان تو افكنديم ما را بى نياز كن
― خدايا شيطان شاد گشت كه در گناه پيروى او كرديم پس بر محمد و آل او درود فرست و پس از اينكه او را رها كرديم و روى به تو آورديم او را شاد مگردان.
.....................................
