صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۴ - فراز ۷
اللَّهُمَّ هَذِهِ حَاجَتِي فَأَعْظِمْ فِيهَا رَغْبَتِي، وَ أَظْهِرْ فِيهَا عُذْرِي، وَ لَقِّنِّي فِيهَا حُجَّتِي، وَ عَافِ فِيهَا جَسَدِي.
بار خدایا این (آنچه درخواست شد) حاجت و خواسته ى من است پس رغبت و خواهشم را در آن (در برابر قبول و پذیرفتن) بزرگ گردان، و سرزنش ننمودنم را در آن آشکار ساز (مرا در طلب آن بر اثر آنکه شایسته ى آن نیستم سرزنش مفرما، چون کسى که طلب کند چیزى را که شایسته ى آن نیست سرزنش مىشود) و حجت و برهانم را در آن (آنچه براى درخواست آن عذر و بهانه آورم) به من بیاموز (الهام کن) و تنم را در آن عافیت ده (مرا به بلاء و دردى گرفتار مکن که به آن براى شایستگى آنچه درخواست نموده ام آزمایشم فرمائى).
