- هنگام اندوه و نگرانى از گناه
- تعداد بازدید : 61
- ارسال به دوستان
هنگام اندوه و نگرانى از گناه
― پروردگارا، اى كفايت كننده ى فرد ناتوان، و اى نگهدارنده ى امر وحشتناك، گناهانم مرا بى كس و تنها كرده است و هيچ يار و همراهى جز تو ندارم، و از خشم و غضب تو، ناتوان شده ام و كسى كه از من پشتيبانى كند جز تو نيست، و مى دانم كه به زودى به سوى تو بازخواهم گشت و از لقاى تو مى ترسم و در هراسم و هيچ تسكين دهنده اى براى ترسم وجود ندارد.
― و كيست كه از تو ايمن ام سازد در حالى كه تو مرا ترسانده اى، و كيست مرا يارى دهد هنگامى كه تو مرا بى كس و تنها گذارده اى، و كيست به من توانايى بخشد در جايى كه تو مرا ناتوان ساخته اى؟
― اى خداى من، جز پروردگارا، پرورده ى خود را پناه نمى دهد، و جز چيره و غالب، شكست خورده را ايمنى نمى بخشد. و جز جوينده و طالب، مطلوب را يارى نمى كند.
― اى خداى من، همه ى آن اسباب بدست تواناى تو است، و فرار و گريز به سوى تو است، پس بر محمد و آل او درود فرست، بدرگاه خويش پناهم ده و آرزويم را برآور.
― پروردگارا، اگر روى كريم خويش را از من برگردانى يا از فضل و احسان بزرگ محرومم دارى يا روزيت را بر من دريغ نمايى، يا اگر وسيله و سبب رحمتت را از من قطع كنى جز تو راهى به سوى چيزى از آرزويم نمى يابم، و توان رسيدن به آنچه نزد تو است به كمك غير تو ندارم، زيرا، من بنده ى تو و در مشت توام، موى پيشانى من در دست تواناى تو است.
― براى من هيچ امرى با بودن فرمان تو نيست. فرمان تو درباره ى من جارى است و قضا و قدر تو درباره ى من عين عدالت است، و من توانايى بيرون رفتن از سلطنت تو را ندارم، و نمى توانم از حيطه ى قدرت تو فراتر روم، و نيز نمى توانم محبت و دوستى تو را متوجه خود كنم، و به خشنوديت نمى رسم، و به آنچه نزد تو است جز با اطاعت و فرمانبريت و فزونى رحمتت نمى رسم.
― پروردگارا من، شب را به روز مى آورم و روز را به شب مى رسانم در حالى كه بنده ى خوار توام، نمى توانم جز با كمك تو نفعى به خويشتن برسانم و ضررى را از خويشتن دور كنم درباره ى خودم با آنچه گفتم گواهى مى دهم و به ناتوانى و بيچارگى خويشتن اعتراف مى كنم، پس تو اى خداى بزرگ! آنچه را به من وعده داده اى وفا كن و نعمتهايى را كه به من ارزانى داشته اى به كمال و تمام برسان، زيرا، من، بنده ى بى چيز فروتن، ناتوان، بدحال، كوچك، خوار، فقير، ترسان و پناهنده ى تو هستم.
― پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست، و نگذار كه ياد تو از ياد برم و نعمتهاى تو را فراموش كنم و نپسند كه از احسان تو در مورد آنچه به من بخشيده اى غفلت كنم، و روا مدار كه از روا ساختن و اجابت تو نسبت به خودم هر چند ديرتر مرا دريابد نوميد شوم خواه در آسايش باشم و خواه در رنج، خواه در سختى و خواه در خوشگذرانى، در تندرستى باشم يا در گرفتارى و بيمارى، نيازمند و بدحال باشم يا در نعمت، خواه در توانگرى باشم و خواه در درويشى، نيازمند باشم يا بى نياز
― پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست، و چنان كن كه سپاس و ستايشم ويژه ى تو باشد و تنها تو را نيايش كنم و تنها به سپاسگزارى تو در همه ى احوالم لب بگشايم، تا به آنچه از دنيا به من داده اى شاد نشوم و بر آنچه از آن بازم داشته اى و از كف داده ام اندوهگين نگردم، در دلم پرهيزكارى از خودت را الهام كن و بدنم را در آنچه مقبول تو است بكار گمار و نفس مرا از هرچه به من رو آورد به طاعت خويش مشغول ساز تا آنچه تو را به خشم مى افكند دوست نداشته باشم و آنچه رضاى تو را تامين كند منفور ندارم.
― پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست و قلب مرا از هرچه جز محبت تو است خالى كن، و به ياد خود مشغول گردان و از خوف و ترس خويش بلندمرتبه و بيدارش ساز و با رغبت و عشق به سوى خويش توانايش كن، و به طاعت خويش روى آورنما، و در خوشايندترين راههاى به سوى خودت روانه اش فرما، و با رغبت و اشتياق در آنچه نزد تو است در همه ى روزهاى زندگيم رام و خوارش كن.
― خداى من، چنان كن كه تقواى تو توشه ى من از دنيا باشد. و سفر من به سوى رحمت واسعه ى تو گردد و در خشنوديت مرا داخل كن، و جايگاهم را در بهشت قرار بده و به من توانى عنايت فرما تا با آن همه ى خشنودى تو را بدست آورم. گريزم را بسوى خودت و اشتياق و خواهشم را به آنچه نزد تو است قرار ده. خداى من، بر قامت دلم، از آفريدگان بد و شريرت، لباس ترس بپوشان و بر من دوستى و انس با خودت و با دوستان و اهل طاعتت را ارزانى دار.
― روا مدار آنان كه معصيت تو مى كنند و تو را به يكتايى نمى پرسند بر من منت گذارند و بر من دستى داشته باشند، و نخواه كه من دست نياز به سوى آنها بگشايم، بلكه چنان كن كه آرامش دل و الفت جان و بى نيازى و كفايتم به تو و نيكان خلق تو بسته باشد.
― پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست و مرا همنشين آنها قرارم ده و لياقت يارى آنها نصيبم كن و با شوق و دلباختگى به سوى خودت و با انجام آنچه دوست دارى و خوشنود مى گردى بر من منت گزار، زيرا تو بر هر چيز توانايى و خواسته من براى تو آسان است.
....................................
