صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۴ - فراز ۴
فَأَبَانَ فَضِيلَتَهُ عَلَى سَائِرِ الشُّهُورِ بِمَا جَعَلَ لَهُ مِنَ الْحُرُمَاتِ الْمَوْفُورَةِ، وَ الْفَضَائِلِ الْمَشْهُورَةِ، فَحَرَّمَ فِيهِ مَا أَحَلَّ فِي غَيْرِهِ إِعْظَاماً، وَ حَجَرَ فِيهِ الْمَطَاعِمَ وَ الْمَشَارِبَ إِكْرَاماً، وَ جَعَلَ لَهُ وَقْتاً بَيِّناً لَا يُجِيزُ جَلَّ وَ عَزَّ أَنْ يُقَدَّمَ قَبْلَهُ، وَ لَا يَقْبَلُ أَنْ يُؤَخَّرَ عَنْهُ.
پس برترى آن را بر ماه هاى دیگر به سبب حرمتها و گرامى داشتن هاى بسیار و فضائل و برتری هاى آشکار که براى آن قرار داد هویدا گردانید، و در آن ماه از جهت بزرگ داشتن، آنچه را که در ماه هاى دیگر حلال کرده حرام نمود، و از جهت گرامى داشتن، خوردنیها و آشامیدنیها را در (روزهاى) آن منع کرد، و براى آن وقت آشکارى (معینى) قرار داد که خداى بزرگ و توانا جائز و روا نمىداند که پیش انداخته شود و نمى پذیرد که از آن وقت به تاخیر افتد.
