صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۸ - فراز ۲۸

يَا رَبِّ يَا رَبِّ، يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ، يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اسْتَجِبْ لِي جَمِيعَ مَا سَأَلْتُكَ وَ طَلَبْتُ إِلَيْكَ وَ رَغِبْتُ فِيهِ إِلَيْكَ، وَ أَرِدْهُ وَ قَدِّرْهُ وَ اقْضِهِ وَ أَمْضِهِ، وَ خِرْ لِي فِيما تَقْضِي مِنْهُ، وَ بَارِكْ لِي فِي ذَلِكَ، وَ تَفَضَّلْ عَلَيَّ بِهِ، وَ أَسْعِدْنِي بِمَا تُعْطِينِي مِنْهُ، وَ زِدْنِي مِنْ فَضْلِكَ وَ سَعَةِ مَا عِنْدَكَ، فَإِنَّكَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ، وَ صِلْ ذَلِكَ بِخَيْرِ الْآخِرَةِ وَ نَعِيمِهَا، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ. ثُمَّ تَدْعُو بِمَا بَدَا لَكَ، وَ تُصَلِّي عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَلْفَ مَرَّةٍ هَكَذَا كَانَ يَفْعَلُ عَلَيْهِ السَّلَامُ.

اى پروردگار من اى پروردگار من، اى بسیار مهربان اى بسیار بخشنده، اى داراى عظمت و احسان (پیغمبر اکرم- صلى الله علیه و آله- فرموده: الظوا بیا ذا الجلال و الاکرام یعنى به گفتن یا ذا الجلال و الاکرام مداومت داشته آن را همیشه و بسیار بگوئید، و روایت شده: آن حضرت به مردى گذشت که نماز مى‏خواند و مى‏گفت: یا ذا الجلال و الاکرام، فرمود: دعاى تو مستجاب و پذیرفته شد) بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه از تو طلبیده و خواسته ‏ام و در آن به درگاه تو تضرع و زارى نمودم برایم مستجاب فرما، و آن را بخواه و مقدر و حکم کن و بگذران، و در آنچه از خواسته ‏هایم که حکم مى‏کنى براى من خیر ده، و در آن برکت و نیکیت را درباره‏ ام ثابت و پابرجا گردان، و به وسیله‏ ى آن بر من احسان نما، و مرا به آنچه از آن عطا مى‏کنى نیکبخت ساز، و از فضل و بخشش خود و فراخى آنچه (خیرات و نیکیها که) نزد تو است به من بیافزا، زیرا تو توانگر بخشنده‏اى، و آن را به خیر و نیکى آخرت (بهشت) و نعمت فراوان آن سرا پیوسته فرما، اى مهربانترین مهربانان. سپس دعا کن به آنچه برایت آشکار گردد (پیش آید یعنى هر چه مى‏خواهى از خداى تعالى بخواه) و بر محمد و آل او هزار بار درود فرست (بگو: اللهم صل على محمد و آل محمد) که امام علیه ‏السلام این چنین مى‏کرده (ناگفته نماند: هرگاه ذکر و یاد خدا مانند یا ارحم الراحمین یا صلوه و درود بر محمد و آل او بعد و شماره ‏ى مخصوصى تعیین شده باشد سزاوار نیست خواننده بیشتر یا کمتر از آن را بخواند، زیرا هویدا است که ثواب و پاداش براى عدد معین است، و بیشتر یا کمتر آن را شامل نمى ‏شود، و شایسته است عدد مخصوص را بى‏ آنکه میان آن سخنى گوید به پایان رساند، و چنانکه سخنى گفت بهتر آنست که آن را اعاده نموده دوباره از سر گیرد).