صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۱ - فراز ۸

وَ أَسْتَقِيلُكَ عَثَرَاتِي، وَ أَتَنَصَّلُ إِلَيْكَ مِنْ ذُنُوبِيَ الَّتِي قَدْ أَوْبَقَتْنِي، وَ أَحَاطَتْ بِي فَأَهْلَكَتْنِي، مِنْهَا فَرَرْتُ إِلَيْكَ رَبِّ تَائِباً فَتُبْ عَلَيَّ، مُتَعَوِّذاً فَأَعِذْنِي، مُسْتَجِيراً فَلَا تَخْذُلْنِي، سَائِلًا فَلَا تَحْرِمْنِي مُعْتَصِماً فَلَا تُسْلِمْنِي، دَاعِياً فَلَا تَرُدَّنِي خَائِباً.

و از تو مى‏ خواهم که از لغزش هایم (گناهانم) درگذرى، و به درگاه تو عذر و پوزش (یا بیزارى) مى‏ جویم از آن گناهانم که مرا حبس و گرفتار کرده، و بر من احاطه نموده ‏اند (راه نجات و رهائى را بر من بسته‏ اند) پس هلاک و تباهم ساخته‏ اند، از آنها به سوى تو گریخته ‏ام- اى پروردگار من- در حالى که توبه ‏کننده ‏ام پس از این رو توبه ‏ام بپذیر، پناه آورنده ‏ام پس پناهم ده، زینهار جوینده ‏ام پس خوارم منما، درخواست‏ کننده‏ ام پس مرا منع مفرما، (به رشته‏ ى رحمت تو) چنگ زننده ‏ام پس دست از من بازمدار، خواهانم پس نومیدم بازمگردان.