صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۸ - فراز ۴
اللَّهُمَّ إِلَيْكَ تَعَمَّدْتُ بِحَاجَتِي، وَ بِكَ أَنْزَلْتُ الْيَوْمَ فَقْرِي وَ فَاقَتِي وَ مَسْكَنَتِي، وَ إِنِّي بِمَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ أَوْثَقُ مِنِّي بِعَمَلِي، وَ لَمَغْفِرَتُكَ وَ رَحْمَتُكَ أَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبِي، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ تَوَلَّ قَضَاءَ كُلِّ حَاجَةٍ هِيَ لِي بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهَا، وَ تَيْسِيرِ ذَلِكَ عَلَيْكَ، وَ بِفَقْرِي إِلَيْكَ، وَ غِنَاكَ عَنِّي، فَإِنِّي لَمْ أُصِبْ خَيْراً قَطُّ إِلَّا مِنْكَ، وَ لَمْ يَصْرِفْ عَنِّي سُوءاً قَطُّ أَحَدٌ غَيْرُكَ، وَ لَا أَرْجُو لِأَمْرِ آخِرَتِي وَ دُنْيَايَ سِوَاكَ.
بار خدایا حاجت و خواستهام را به سوى تو قصد نمودم (براى روا ساختن آن کسى را جز تو در نظر نگرفتم) و درویشى و نیازمندى و بىچیزیم را به درگاهت فرود آوردم (چون مىدانم جز تو مرا بىنیاز نمىگرداند) در حالى که اطمینانم به آمرزش و رحمت و مهربانیت از عمل و کردارم بیشتر است ، و همانا آمرزش و رحمتت از گناهانم فراختر است، پس بر محمد و آل او درود فرست، و روا کردن هر حاجت و درخواستى را که دارم به سبب توانائیت بر آن، و آسان بودنش بر تو، و نیازمندى من به تو، و بىنیازى تو از من، تو خود متکفل شو و بپذیر، زیرا من هرگز جز از جانب تو به خیر و نیکى نرسیدهام و هرگز جز تو کسى بدى را از من برنگردانده است، و براى کار (رهائى از عذاب و کیفر در) آخرت و (اصلاح گرفتاریهاى در) دنیایم جز تو را امیدوار نیستم.