صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۱۲۷

وَ انْزَعِ الْغِلَّ مِنْ صَدْرِي لِلْمُؤْمِنِينَ، وَ اعْطِفْ بِقَلْبِي عَلَى الْخَاشِعِينَ، وَ كُنْ لِي كَمَا تَكُونُ لِلصَّالِحِينَ، وَ حَلِّنِي حِلْيَةَ الْمُتَّقِينَ، وَ اجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْغَابِرِينَ، وَ ذِكْراً نَامِياً فِي الْآخِرِينَ، وَ وَافِ بِي عَرْصَةَ الْأَوَّلِينَ.

و کینه داشتن براى اهل ایمان را از سینه‏ام برکن، و دلم را با فروتنان مهربان گردان، و با من چنان باش که با شایستگان مى‏باشى، و به زیور پرهیزکاران بیارایم (توفیق عطا فرما که صفات آنان را روش خود گردانم) و براى من ذکر نیکوئى در آیندگان، و آوازه‏ى بلندى در پسینیان قرار ده، و مرا در میان سراى (جاى اجتماع و گرد آمدن) پیشینیان (حضرت امیرالمومنین- علیه‏السلام- و پیروان او از مهاجرین و انصار) درآور.