صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴ - فراز ۱۶

لِتَرُدَّهُمْ إِلَى الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ، وَ تُزَهِّدَهُمْ فِي سَعَةِ الْعَاجِلِ، وَ تُحَبِّبَ إِلَيْهِمُ الْعَمَلَ لِلْآجِلِ، وَ الِاسْتِعْدَادَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ.

تا آنان را خواهان به سوى (عبادت و بندگى) خود و ترس از (کیفر) خویش (بر اثر تقصیر در طاعات) بازگردانى، و در فراخى (زندگى) دنیا بى‏ رغبت و پارساشان نمائى (به آن چشم ندوخته باشند که از بندگى تو بازمانند) و عمل براى آخرت (خدمت به خلق) و آمادگى براى پس از مرگ (توبه از گناه و بندگى) را محبوب آنها گردانى.