صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳ - فراز ۱۴
وَ الَّذِي بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ، وَ إِذَا سَبَحَتْ بِهِ حَفِيفَةُ السَّحَابِ الْتمَعَتْ صَوَاعِقُ الْبُرُوقِ.
و بر فرشته اى که از صداى زجر و راندنش بانگ رعدها شنیده مىشود و چون ابر خروشان به صداى زجر او بشنا درآید (رفت و آمد نماید) شعله هاى برق ها بدرخشد.