صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۱ - فراز ۵
إِنَّكَ رَحِيمٌ بِمَنْ دَعَاكَ، وَ مُسْتَجِيبٌ لِمَنْ نَادَاكَ.
توئى که به هر که تو را بخواند مهربان و به هر که تو را آواز دهد (چیزى بخواهد، درخواستش را) روا کننده اى (حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر که ده بار بگوید: یا الله به او گفته مىشود: لبیک ما حاجتک یعنى البته به خواستهات مى رسى حاجتت چیست؟).
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۱ - فراز ۱۱
اللَّهُمَّ فَهَا أَنَا ذَا قَدْ جِئْتُكَ مُطِيعاً لِأَمْرِكَ فِيما أَمَرْتَ بِهِ مِنَ الدُّعَاءِ، مُتَنَجِّزاً وَعْدَكَ فِيما وَعَدْتَ بِهِ مِنَ الْإِجَابَةِ، إِذْ تَقُولُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ.
بار خدایا پس اینک منم که به درگاه تو آمده ام در حالى که فرمانبرم فرمان تو را در دعائى که به آن امر فرموده اى، و خواهانم وفاى به وعده ات را در اجابتى که به آن وعده داده اى، آنجا که مى فرمائى (س 40 ى 60(: ادعونى استجب لکم یعنى) مرا بخوانید براى شما روا مى سازم
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۱۵
وَ قُلْتَ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ، إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ. فَسَمَّيْتَ دُعَاءَكَ عِبَادَةً، وَ تَرْكَهُ اسْتِكْبَاراً، وَ تَوَعَّدْتَ عَلَى تَرْكِهِ دُخُولَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ.
و فرمودى (قرآن شریف «س 40 ى 60( ادعونى استجب لکم، ان الذین یستکبرون عن عبادتى سیدخلون جهنم داخرین): مرا بخوانید تا (دعا و درخواست را) براى شما روا سازم، کسانى که از عبادت و بندگى (دعا و خواندن) من کبر و سرکشى مى نمایند زود است که با ذلت و خوارى به دوزخ درآیند. پس دعاء (درخواست از) خود را عبادت و بندگى و بجا نیاوردن آن را سرکشى نامیده، و بر ترک و بجا نیاوردن آن به آمدن در دوزخ با ذلت و خوارى تهدید نموده و ترسانده اى
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۱ - فراز ۱۱
إِلَهِي لَمْ تَفْضَحْنِي بِسَرِيرَتِي، وَ لَمْ تُهْلِكْنِي بِجَرِيرَتِي، أَدْعُوكَ فَتُجِيبُنِي وَ إِنْ كُنْتُ بَطِيئاً حِينَ تَدْعُونِي، وَ أَسْأَلُكَ كُلَّمَا شِئْتُ مِنْ حَوَائِجِي، وَ حَيْثُ مَا كُنْتُ وَضَعْتُ عِنْدَكَ سِرِّي، فَلَا أَدْعُو سِوَاكَ، وَ لَا أَرْجُو غَيْرَكَ.
اى خداى من (پیش از این) به سبب (بدى) نیت و قصدم مرا (میان مردم) رسوا نکردى، و به وسیله ى گناهانم هلاک و تباه ننمودى، تو را مى خوانم پس (درخواست) مرا اجابت کرده مى پذیرى و اگر چه هنگامى که تو مرا مى خوانى (امر مى فرمائى) من (در فرمانبرى) کندم، و هر حاجت و خواسته اى که مى خواهم از تو درخواست مى نمایم، و هر کجا که هستم راز خود را (که دوست ندارم دیگرى بر آن آگاه شود) پیش تو مىگذارم (آشکار مى سازم) از این رو جز تو را نمى خوانم، و به جز تو امید ندارم
