صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۲ - فراز ۱

يَا اَللَّهُ الَّذِي لَا يَخْفَى عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ، وَ كَيْفَ يَخْفَى عَلَيْكَ يَا إِلَهِي مَا أَنْتَ خَلَقْتَهُ؟ وَ كَيْفَ لَا تُحْصِي مَا أَنْتَ صَنَعْتَهُ؟ أَوْ كَيْفَ يَغِيبُ عَنْكَ مَا أَنْتَ تُدَبِّرُهُ؟ أَوْ كَيْفَ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَهْرُبَ مِنْكَ مَنْ لَا حَيَاةَ لَهُ إِلَّا بِرِزْقِكَ؟ أَوْ كَيْفَ يَنْجُو مِنْكَ مَنْ لَا مَذْهَبَ لَهُ فِي غَيْرِ مُلْكِكَ؟

اى خدائى که چیزى در زمین و آسمان بر او پوشیده نمى ‏باشد (این جمله از قرآن کریم اقتباس شده «س 3 ى 5(: ان الله لایخفى علیه شى‏ء فى الارض و لا فى السماء یعنى چیزى در زمین و آسمان «در آنها باشد یا جزء آنها» بر خدا پنهان نیست. و مراد از زمین و آسمان دائره ‏ى امکان و وجود است، و تعبیر از آن به زمین و آسمان براى آنست که بیشتر مردم ممکنى جز آن دو نمى ‏شناسند) و چگونه بر تو پنهان باشد- اى خداى من- آنچه تو خود آن را آفریده ‏اى، و چگونه ندانى و احاطه نداشته باشى آنچه را تو خود محکم و استوار انجام داده ‏اى، یا چگونه از تو پنهان شود آنچه تو آن را تدبیر مى‏نمائى (به اقتضاى حکمت خویش رو به راه مى‏ گردانى) یا چگونه مى‏تواند از تو بگریزد کسى که جز به وسیله‏ ى روزى تو حیات و زندگى براى او نیست، یا چگونه از تو رهائى یابد کسى که در جز مملکت تو راهى براى او نمى ‏باشد؟!