صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۵

إِنْ أَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطَاءَكَ بِمَنٍّ، وَ إِنْ مَنَعْتَ لَمْ يَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّياً.

اگر عطاء و بخشش نموده ‏اى عطایت را به منت (بیان کردن نیکى به طورى که دل را مى ‏شکند مانند گفتن چنین به تو عطا کردم یا چنین براى تو بجا آوردم) نیامیخته ‏اى، و اگر منع کرده بازداشته ‏اى منعت از روى ستم نبوده (زیرا عطاء و منع خداوند سبحان از روى حکمت و عدل است پس منع او ستم نیست).