صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۲ - فراز ۷

سُبْحَانَكَ، لَا أَيْأَسُ مِنْكَ وَ قَدْ فَتَحْتَ لِي بَابَ التَّوْبَةِ إِلَيْكَ، بَلْ أَقُولُ مَقَالَ الْعَبْدِ الذَّلِيلِ الظَّالِمِ لِنَفْسِهِ الْمُسْتَخِفِّ بِحُرْمَةِ رَبِّهِ.

آراسته و پاکى، از تو نومید نمى‏شوم در حالى که در توبه و بازگشت به سوى خود را برویم گشوده‏ اى، بلکه مى‏گویم: گفتار بنده‏ ى خوارى که به خود ستم کرده و حرمت پروردگارش را رعایت ننموده.