صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۴ - فراز ۶

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ فَضْلِهِ وَ إِجْلَالَ حُرْمَتِهِ، وَ التَّحَفُّظَ مِمَّا حَظَرْتَ فِيهِ، وَ أَعِنَّا عَلَى صِيَامِهِ بِكَفِّ الْجَوَارِحِ عَنْ مَعَاصِيكَ، وَ اسْتِعْمَالِهَا فِيهِ بِمَا يُرْضِيكَ حَتَّى لَا نُصْغِيَ بِأَسْمَاعِنَا إِلَى لَغْوٍ، وَ لَا نُسْرِعَ بِأَبْصَارِنَا إِلَى لَهْوٍ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و شناسائى برترى آن را (بر ماه هاى دیگر) و بزرگ داشتن حرمت و حقش را (که قیام و ایستادگى بر آن واجب است) و دورى گزیدن از آنچه را که منع و حرام کرده ‏اى به ما الهام نما، و ما را بر روزه داشتن آن به وسیله ‏ى بازداشتن اندام از گناهان و به کار بردن آن اندام در آن ماه به آنچه تو را خشنود مى‏ گرداند (خواسته‏ ى تو در آن است) یارى فرما، تا با گوش هامان سخن بیهوده گوش ندهیم، و با چشم هامان به سوى بازى (کارهائى که انسان را از مقصود بازدارد) نشتابیم.