صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۴

اللَّهُمَّ فَإِذْ أَفَدْتَنَا الْمَعُونَةَ عَلَى تِلَاوَتِهِ، وَ سَهَّلْتَ جَوَاسِيَ أَلْسِنَتِنَا بِحُسْنِ عِبَارَتِهِ، فَاجْعَلْنَا مِمَّنْ يَرْعَاهُ حَقَّ رِعَايَتِهِ، وَ يَدِينُ لَكَ بِاعْتِقَادِ التَّسْلِيمِ لُِمحْكَمِ آيَاتِهِ، وَ يَفْزَعُ إِلَى الْإِقْرَارِ بِمُتَشَابِهِهِ، وَ مُوضَحَاتِ بَيِّنَاتِهِ.

بار خدایا چون ما را بر خواندن قرآن کمک عطا کردى، و سختى (فصیح نبودن) زبان هاى ما را به نیکوئى عبارت و بیان آن آسان گردانیدى، پس ما را از کسانى قرار ده که آن را چنانکه شایسته‏ ى حفظ و نگهدارى آنست نگاه مى‏دارند (به دستورهاى آن عمل مى‏کنند) و تو را اطاعت مى ‏نمایند به اعتقاد و باور داشتن تسلیم و گردن نهادن در برابر آیات محکمه ‏ى آن (آیاتى که معنى آن بى‏ احتمال آشکار است) و به اعتراف به متشابه (آیاتى که معنى آن آشکار نیست) و دلیل هاى روشن آن پناه مى ‏برند (ایمان مى‏ آورند).