صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۴ - فراز ۵

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي أَهَابُهُمَا هَيْبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ، وَ أَبَرُّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّؤُوفِ، وَ اجْعَلْ طَاعَتِي لِوَالِدَيَّ وَ بِرِّي بِهِمَا أَقَرَّ لِعَيْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنَانِ، وَ أَثْلَجَ لِصَدْرِي مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْآنِ حَتَّى أُوثِرَ عَلَى هَوَايَ هَوَاهُمَا، وَ أُقَدِّمَ عَلَى رِضَايَ رِضَاهُمَا وَ أَسْتَكْثِرَ بِرَّهُمَا بِي وَ إِنْ قَلَّ، وَ أَسْتَقِلَّ بِرِّي بِهِمَا وَ إِنْ كَثُرَ.

بار خدایا مرا چنان گردان که از پدر و مادر بترسم مانند ترسیدن از پادشاه ستمکار، و با ایشان خوشرفتارى نمایم همچون خوشرفتارى مادر مهربان، و فرمانبرى و نیکوکاریم را به آنان در نظر از خواب، خواب ‏آلوده خوشتر و در دلم از آشامیدن تشنه گواراتر گردان تا آرزوى آنها را بر آرزوى خود برگزینم، و خشنودى ایشان را بر خشنودى خویش جلو اندازم، و نیکوئیشان را درباره‏ى خود هر چند اندک باشد بسیار شمارم، و نیکوئى خویش را درباره‏ ى آنها هر چند بسیار باشد کم بدانم (بسیار شمردن نیکوئى پدر و مادر اگر چه کم باشد براى آنست که رغبت در دوستى و فرمانبرى آنها زیاد گردد و در سپاسگزارى و قیام به حقوق آنان کوتاهى نشود).