صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۷ - فراز ۱۶

فَمَنْ أَكْرَمُ يَا إِلَهِي مِنْكَ، وَ مَنْ أَشْقَى مِمَّنْ هَلَكَ عَلَيْكَ؟ لَا مَنْ؟ فَتَبَارَكْتَ أَنْ تُوصَفَ إِلَّا بِالْإِحْسَانِ، وَ كَرُمْتَ أَنْ يُخَافَ مِنْكَ إِلَّا الْعَدْلُ، لَا يُخْشَى جَوْرُكَ عَلَى مَنْ عَصَاكَ، وَ لَا يُخَافُ إِغْفَالُكَ ثَوَابَ مَنْ أَرْضَاكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِي أَمَلِي، وَ زِدْنِي مِنْ هُدَاكَ مَا أَصِلُ بِهِ إِلَى التَّوْفِيقِ فِي عَمَلِي، إِنَّكَ مَنَّانٌ كَرِيمٌ.

از اینرو کیست کریم و بزرگوارتر از تو- اى خداى من- و کیست بدبخت تر از کسى که برخلاف رضاى تو تباه گردد؟ نه (کسى بدبخت تر نیست)! کیست (که بدبخت تر باشد)؟ زیرا تو بزرگترى (یا خیر و نیکیت بیشتر است) از اینکه جز به احسان و نیکى وصف شوى، و (از نقائص) منزه و پاکى که جز از عدل (تو) از تو بترسند (در دعاى حضرت امیرالمومنین- علیه ‏السلام- است: اللهم احملنى على عفوک، و لا تحملنى على عدلک یعنى بار خدایا مرا به عفو و گذشتت واگزار و مرا بر عدلت وامگزار) ترس از آن نیست که بر کسى که تو را معصیت کرده ستم کنى، و پاداش آنکه را که تو را خشنود گردانیده (امرت را بجا آورده و از نهیت دورى گزیده) فروگزارى (بلکه ترس از عدل تو است) پس بر محمد و آل او درود فرست، و آرزویم (رفتار تو با من از روى عفو و گذشت) را به من ببخش، و هدایت و راهنمائى خود را بر من بیافزا که به وسیله‏ ى آن به توفیق در کردارم (به آنچه موافق رضاى تو است) برسم، زیرا تو بسیار نعمت‏ دهنده‏ ى بزرگوارى.