صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۱۴

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ بَارِكْ لَنَا فِي حُلُولِ دَارِ الْبِلَى، وَ طُولِ الْمُقَامَةِ بَيْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَى، وَ اجْعَلِ الْقُبُورَ بَعْدَ فِرَاقِ الدُّنْيَا خَيْرَ مَنَازِلِنَا، وَ افْسَحْ لَنَا بِرَحْمَتِكَ فِي ضِيقِ مَلَاحِدِنَا، وَ لَا تَفْضَحْنَا فِي حَاضِرِي الْقِيَامَةِ بِمُوبِقَاتِ آثَامِنَا.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و فرود آمدن به خانه‏ ى کهنه (از هم ریخته: قبر) و بسیار ماندن در میان طبقه‏ هاى خاک را براى ما مبارک و نیکو ساز، و قبرها را پس از مفارقت و جدائى از دنیا براى ما (تا رسیدن به بهشت) بهترین منزلها قرار ده (رسول خدا- صلى الله علیه و آله- فرموده: قبر نخست منزل از منزلهاى آخرت است اگر کسى از آن نجات و رهائى یافت پس از آن آسانتر از آنست، و اگر نجات نیافت پس از آن سختتر از آنست) و تنگى لحدهامان (شکافتگیهاى قبر) را به وسیله‏ ى رحمت و مهربانیت گشاده گردان، و ما را در میان گروه بسیارى که در قیامت حاضر مى‏شوند به گناههاى تباه سازنده‏ى‏ مان رسوا مکن.