صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۲ - فراز ۲

اللَّهُمَّ لَا طَاقَةَ لِي بِالْجَهْدِ، وَ لَا صَبْرَ لِي عَلَى الْبَلَاءِ، وَ لَا قُوَّةَ لِي عَلَى الْفَقْرِ، فَلَا تَحْظُرْ عَلَيَّ رِزْقِي، وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى خَلْقِكَ، بَلْ تَفَرَّدْ بِحَاجَتِي، وَ تَوَلَّ كِفَايَتِي.

بار خدایا مرا به رنج و توانائى و بر گرفتارى شکیبائى و بر درویشى قدرت نمى ‏باشد، پس روزیم را از من مگیر، و مرا به خلق خویش وامگذار، بلکه به تنهائى (بى‏ واسطه) خواسته‏ ام را برآور، و خود کارگزار من باش،