صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۹ - فراز ۱۳

كُلُّ ذَلِكَ إِنْعَاماً وَ تَطَوُّلًا مِنْكَ، وَ فِي جَمِيعِهِ انْهِمَاكاً مِنِّي عَلَى مَعَاصِيكَ، لَمْ تَمْنَعْكَ إِسَاءَتِي عَنْ إِتْمَامِ إِحْسَانِكَ، وَ لَا حَجَرَنِي ذَلِكَ عَنِ ارْتِكَابِ مَسَاخِطِكَ، لَا تُسْأَلُ عَمَّا تَفْعَلُ.

همه‏ ى آنها انعام و احسان از جانب تو است، و در همه ‏ى آنها کوشش نمودن من در نافرمانی هایت بود، و بدکردارى من تو را از کامل گردانیدن احسانت بازنداشت، و مرا آن همه احسان و نیکى از آنچه تو را به خشم مى ‏آورد منع و جلوگیرى ننمود، تو از آنچه بجا مى‏ آورى مورد سئوال و پرسش واقع نمى‏ شوى (که چرا بدکردارى بنده تو را از احسان بازنداشت، زیرا افعال تو از روى حکمت و مصلحت است).