صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۰ - فراز ۲۲

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَوِّجْنِي بِالْكِفَايَةِ، وَ سُمْنِي حُسْنَ الْوِلَايَةِ، وَ هَبْ لِي صِدْقَ الْهِدَايَةِ، وَ لَا تَفْتِنِّي بِالسَّعَةِ، وَ امْنِحْنِي حُسْنَ الدَّعَةِ، وَ لَا تَجْعَلْ عَيْشِي كَدّاً كَدّاً، وَ لَا تَرُدَّ دُعَائِي عَلَيَّ رَدّاً، فَإِنِّي لَا أَجْعَلُ لَكَ ضِدّاً، وَ لَا أَدْعُو مَعَكَ نِدّاً.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و سرم را به تاج بى ‏نیازى بپوشان (تا در پیش جز تو سر فرود نیاورم) و مرا به نیکى در کارهائى که به آن قیام مى‏ نمایم وادار، و راهنمائى حقیقى را به من ببخش (مرا بر اسرار آگاه فرما) و مرا به توانگرى گمراه مساز، و زندگى آسوده که در آن رنج نباشد به من عطا فرما، و زندگانیم را سخت و دشوار قرار مده، و دعا و درخواستم را به سویم بازمگردان (روا کن) زیرا من براى تو همتائى قرار نمى‏ دهم، و با تو مانندى را نمى‏خوانم (جز تو خدائى باور ندارم که درخواستهاى خویش را از او بخواهم).