صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۱ - فراز ۲
وَ لَا تُقَاصَّنِي بِمَا اجْتَرَحْتُ وَ لَا تُنَاقِشْنِي بِمَا اكْتَسَبْتُ، وَ لَا تُبْرِزْ مَكْتُومِي، وَ لَا تَكْشِفْ مَسْتُورِي، وَ لَا تَحْمِلْ عَلَى مِيزَانِ الْإِنْصَافِ عَمَلِي، وَ لَا تُعْلِنْ عَلَى عُيُونِ الْمَلَإِ خَبَرِي.
و مرا به آنچه (گناهانى که) بجا آورده ام در گرو مگیر (در برابر آنها پاداش خود را از من بازمدار) و بر رفتار (ناپسندیدها)م مناقشه و خرده گیرى مکن، و رازم را آشکار و پنهانیم را (که جز تو کسى به آن آگاه نیست) هویدا مفرما، و کردارم را (نیک یا بد) در میزان عدل مگذار (مسنج، زیرا بر اثر کمى حسنات و بسیارى سیئات هلاک خواهم شد. ناگفته نماند: در آیات و روایات سخن از وزن و سنجش و میزان و ترازو براى اعمال خلائق در روز قیامت بسیار است، و بین علماى اسلام اختلاف است که آیا آن وزن و سنجیدن کنایه از تعدیل و برابر نمودن بین اعمال و جزاى بر آنها است چنانکه شیخ مفید- علیه الرحمه- فرموده، یا سنجیدن نفس اعمال است در ترازوئى که مناسب آن عالم مىباشد چنانکه شیخ بهائى- رحمه الله- فرموده) و حال و چگونگى مرا در پیش چشم اشراف و بزرگان و روساء و پیشوایان مردم فاش مگردان.
