صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۲ - فراز ۱۳

عَالِمٍ بِأَنَّ الْعَفْوَ عَنِ الذَّنْبِ الْعَظِيمِ لَا يَتَعَاظَمُكَ، وَ أَنَّ التَّجَاوُزَ عَنِ الْإِثْمِ الْجَلِيلِ لَا يَسْتَصْعِبُكَ، وَ أَنَّ احْتِمالَ الْجِنَايَاتِ الْفَاحِشَةِ لَا يَتَكَأَّدُكَ، وَ أَنَّ أَحَبَّ عِبَادِكَ إِلَيْكَ مَنْ تَرَكَ الاِسْتِكْبَارَ عَلَيْكَ، وَ جَانَبَ الْإِصْرَارَ، وَ لَزِمَ الِاسْتِغْفَارَ.

مى‏داند که گذشت از گناه بزرگ بر تو بزرگ نمى ‏نماید، و گذشت از معصیت بسیار بر تو دشوار نیست، و چشم ‏پوشى از جرم هاى از حد گذشته بر تو گران نمى ‏باشد، و دوست ترین بندگان تو نزدت کسى است که بر تو سرکشى ننماید، و از اصرار (بر گناه) دورى گزیند، و همواره آمرزش خواهد.