• بخشی از دعای 49
خداوند شما را هدایت كرد، اما راه صلاح را نرفتید و در پی خواهش
بخشى از دعاى شماره 20 از صحيفه سجاديه :
وظائف يك مسلمان :
عدل گستر باشيد.
خشم خود را فرو خوريد.
فتنه
- تــازه ها
- متن دعا
- فراز صحیفه
آمار بازدید
بازدید امروز
بازدید دیروز
کل بازدیدها
1876
7013
63639755
اوقات شرعی
در ستايش خداوند، بخش هجدهم
و الحمدلله بكل ما حمده به أدنى ملائكته اليه، و أكرم خليقته عليه، و أرضى حامديه لديه، حمدا يفضل سآئر الحمد كفضل ربنا على جميع خلقه. و حمد و سپاس خدا را به تمام آنچه كه مقرب ترين فرشتگان و گرامى ترين خلايق و بهترين ستايشگران سپاس گذارده اند باشد، بلكه حمدى او را سزاست كه نسبت به ساير حمدها همانند نسبت برترى خداى متعال به تمام بندگان باشد.
در دعاهاى بسيارى به چشم مى خورد كه خداى متعال را بدين صورت حمد مى كنند: الحمدلله الذى يفضل حمد الحامدين حمدا فضلا كثيرا قبل كل احد.
از اين گونه عبارات فهميده مى شود كه حمد فقط تكرار لفظ حمد نيست، زيرا اگر فقط لفظ بود، براى همگان حمد يكسان بود و حمد كسى بر كسى ديگر هرگز برترى نداشت.
پس حمد حالتى است كه از كمال و معرفتى سرچشمه مى گيرد و آن معرفت با جان شخص متحد است. پس نسبت به كمالات افراد و معرفت آنان به جناب حق - جل و علا - حمد و ستايش آنان نيز فرق مى كند و بالاترين حمد فقط از عهده كسى ساخته است كه نزديك ترين افراد خلق نسبت به خالق باشد.
لذا امير مؤ منان عليه السلام در فرازى بلند مى فرمايد كه خداى متعال برتر از حمد هر حامد است: الحمدلله الذى لا يبلغ القائلون و لا يحصى نعمائه العادون. اين بيان خود كاشف از معرفت فوق العاده حضرت امير مؤ منان است كه عظمت و تعالى حق را آن چنان شناخته كه هر ستايشى را كمتر از عظمت و قدرت خداوند متعال دانسته و بر همين اساس فرموده است: لا يبلغ مدحته القائلون.
امام سجاد عليه السلام نيز حمدى را در اين فراز براى حق سزاوار دانسته كه همانند حمد نزديك ترين ملائكه و نزديك ترين خلق الهى به او باشد. از اين فرمايش معلوم مى شود كه معرفت حق براى ملائكه و پيامبر اكرم و ائمه عليهم السلام نسبت به معرفت سايرين، همانند فضيلت حق بر همه خلق است؛ يعنى آنان داراى معرفت كاملى هستند كه بيشتر از آن براى احدى ميسور نيست، زيرا آنان تمام امتياز و كمالات حق را شناخته و بر حسب همان، او را ستايش مى كنند كه آن شناخت به طور دقيق نسبتش مطابق را برترى حق از خلق است. خود اين كلام معجزه آسا، دليل بر عظيم ترين مراتب قرب و معرفت آن امام همام به خداوند متعالى مى باشد.
مسلما حمد آنان سزاوار حضرت رب مى باشد و چون سزاوار حق است، فرق آن با حمد سايرين در حد معرفت آنان به خداى متعال است و فضل آن نسبت به حمد سايرين، همانند فضل خدا نسبت به مخلوقين خود است. صاحب مثنوى مى گويد:
نعمت آرد غفلت و شكر آن تباه
صيد نعمت كن به دام شكر شاه
گر سر هر موى تو گردد زبان
شكرهاى او نيايد در بيان
وقت نعمت شكر حق را دار ياد
تا خدا بر تو كند نعمت زياد
............................
چهارشنبه, آبان 10 1396
0 نظر
دعاى آن حضرت عليه السلام است ك حادثه اى
دوشنبه, آبان 29 1396
0 نظر
از دعاهاى آن حضرت است هر گاه كه روزى او تنگ مى شد
o خدايا،
شنبه, آذر 11 1396
0 نظر
و از دعاى امام عليه السلام بود، موقعى كه شروع به نيايش كرد و با سپاس
شنبه, آذر 25 1396
0 نظر
در پناه بردن به خدا از هر چه مكروه و ناپسند است و هر چه
