و از دعاى امام عليه السلام بود، هنگامى كه خبر مرگ كسى به او مى رسيد يا مرگ را ياد مى كرد
- خداوندا، بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را از آرزوى دراز بازدار و با عمل راستين، آن را از ما كوتاه كن، تا بدانجا كه تمام كردن ساعتى را پس از ساعتى و يافتن روزى را پس از روزى و پيوستگى نفسى را به نفسى و در پى هم آمدن گامى را به گامى، آرزو نكنيم.
- و ما را از فريبش سلامتى ده و از شرورش ايمن ساز و مرگ را پيش روى ما مجسم بدار و گهگاه ياد كردنش را براى ما قرار نده.
- و از اعمال شايسته، عملى براى ما قرار ده كه با آن بازگشت به سوى تو را كُند شماريم و به زود رسيدن به تو حرص ورزيم. تا جايى كه مرگ براى ما محل انسى باشد كه به آن انس گيريم و محل الفتى باشد كه به سوى آن مشتاقيم و (همانند) خويشاوند نزديك ما باشد كه نزديك شدن به او را دوست داريم.
- پس هنگامى كه آن را نزد ما وارد نمودى و آن را بر ما فرود آوردى، ما را به زيارت آن سعادتمند گردان. و ما را به آن تازه وارد انس ده. و در پذيرايى از او ما را به شقاوت ميفكن. و از ديدارش ما را خوار نساز و آن را درى از درهاى آمرزشت و كليدى از كليدهاى رحمتت قرار ده.
- ما را ره يافتگانِ ناگمراه، و فرمانبردارانِ بى اجبار، توبه كنندگانِ غير گنهكار و اصرارنكننده، بميران. اى ضامن پاداش نيكوكاران و خواهان اصلاح عمل تبهكاران.
............................
