نیاز و نیازمند
• بخشی از دعای 12
ای حاجتمندان! بدانید كه برای حوائجتان جز در خانه
خدا را حجاب و پرده هائى است بعضى از نور و بعضى از ظلمت اگر يكى از آن بر ديگرى زيادتى به هم رساند به مقدار سر سوزن و خردله هر آينه مى سوزاند بزرگى و جلال او آنچه در دو عالم است.
باء در مخزون از براى سبب اسماء مخزونه همان اسم اعظم است كه هفتاد و سه حرف است كه پروردگار عالم بر هر پيغمبر و وصى او چيزى از آن تعليم نموده است و بر پيغمبر ما صلى الله عليه و آله و اهل بيت آن جناب عليهم السلام هفتاد دو حرف از آن تعليم نموده است و از براى ذات احديت خود اختيار نموده است يك حرف را كه احدى را بر او مطلع ننموده است.
مگر اينكه رحم نمائى تو باين نفس جزوعه يعنى جزع كننده را و اين استخوانهاى پوسيده آنچنان نفسى كه طاقت و توانائى ندارد گرمى آفتاب تو را پس چگونه طاقت و توانائى دارد گرمى آتش تو را، آن چنان نفسى كه طاقت شنيدن صداى رعد تو را ندارد، پس چگونه طاقت غضب تو را خواهد داشت
جزوعه: بسيار جزع و ناشكيبائى نمودن جزوع صيغه ى مبالغه است و اين صفت انسان است كه او را تحمل مكروهى نيست با اندك چيزى ناله و فرياد مى كند
و بى صبرى مى نمايد، رمه: ظاهرا به ضم راء باشد و او عبارت است از استخوان كهنه اى كه مندرس شده باشد.
هلوعه: بسيار ضعيف و بى صبر و مريض از هلع است و او صفت نفس است مثل جزوعه، و در بعضى از نسخ صحيفه صوت غضب دارد يعنى آواز آتش اضافه اضافه ى مجازيه است از قبيل سبب و مسبب.
پس رحم نما تو مرا اى پروردگار من به درستى كه من مرد حقيرم و رتبه و شان من اندك است، و اگر اينكه عذاب من از چيزهائى بود كه زياد مى نمود، در سلطنت تو هر آينه سئوال مى كردم تو را در صبر او يعنى اگر چه طاقت بر عذاب مرا نبود چون زيادتى پادشاهى تو بر آن بود توفيق صبر از تو طلب مى نمودم، و متحمل آن مى شدم.
و دوست مى داشتم اينكه بوده باشد عذاب نمودن مال تو بنده طالب است كه خود در مكاره واقع شود و مولاى او معزز و مكرم در نظر مردم محترم بوده باشد مثلا پدر و مادر با اولاد خود چنين هستند پس بعدى ندارد مخلوق به خالق كه تمام نعم در او هست از اوست دوست داشته باشد عذاب نمودن او را.
و لكن پادشاهى تو اى خداى بزرگتر است و سلطنت تو باقى است از آن كه زياد كند كوچكى، كوچكى كنندگان را يا اينكه كم كند از او گناه كارى گناه كنندگان را.
پس رحم نما تو اى مهربانتر همه ى مهربانان اى صاحب بزرگى و گرامى، بازگشت كن بر من به درستى كه تو بسيار بازگشت كننده و مهربانى.
..........................
