صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۷ - فراز ۱۷

اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا مُسْلِمٍ أَهَمَّهُ أَمْرُ الْإِسْلَامِ، وَ أَحْزَنَهُ تَحَزُّبُ أَهْلِ الشِّرْكِ عَلَيْهِمْ، فَنَوَى غَزْواً، أَوْ هَمَّ بِجِهَادٍ فَقَعَدَ بِهِ ضَعْفٌ، أَوْ أَبْطَأَتْ بِهِ فَاقَةٌ، أَوْ أَخَّرَهُ عَنْهُ حَادِثٌ، أَوْ عَرَضَ لَهُ دُونَ إِرَادَتِهِ مَانِعٌ فَاكْتُبِ اسْمَهُ فِي الْعَابِدِينَ، وَ أَوْجِبْ لَهُ ثَوَابَ الُْمجَاهِدِينَ، وَ اجْعَلْهُ فِي نِظَامِ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِينَ.

بار خدایا و هر مسلمانى که کار اسلام (گرفتارى مسلمانان در برابر کفر) او را نگران کند و گرد آمدن مشرکین او را اندوهگین سازد، پس قصد جنگ (با آنها) یا آهنگ جهاد (طرفدارى از دین) نماید و ضعف و سستى او را از رفتن به جنگ بنشاند، یا فقر و بى ‏چیزى او را بد رنگ کردن (نرفتن به جنگ) وادارد، یا پیشامدى او را از قصد و آهنگش به تاخیر اندازد، یا جلوگیرى در برابر اراده و خواسته ‏اش پیش آید، پس نام او را در عبادت‏ کنندگان بنویس و پاداش جهاد کنندگان را به او عطا فرما، و او را در رشته‏ ى کشته شدگان در راه حق و شایستگان قرار ده (حضرت امام جعفر صادق- علیه‏ السلام- فرموده: بنده‏ ى مومن فقیر و بى‏ چیز مى‏گوید: پروردگارا مرا روزى فرما تا در راه هاى خیر و نیکى چنین و چنان کنم، پس چون خداى عزوجل دانست که قصد او از روى راستى و درستى است براى او پاداش مى ‏نویسد مانند پاداشى که اگر کارى که قصد کرده بجا مى ‏آورد براى او مى ‏نوشت، زیرا خداوند به هر چیز احاطه دارد و داراى جود و بخشش است، و هم آن حضرت- علیه ‏السلام- فرموده: من خود را از کشته شدگان طفوف «جمع طف جائى است که حضرت سید الشهداء- علیه ‏السلام- در آنجا کشته شده، و اینکه کربلاء را طف مى‏نامند براى آنست که طرف بیابان نزدیک فرات واقع شده است» بیرون نمى ‏نمایم، و پاداش خویش را از آنان کمتر نمى‏ شمارم، زیرا اگر آن روز حاضر بودم قصد من نصرت و یارى کردن آنها بود، و همچنین شیعیان ما شهداء و کشته شدگانند هر چند به روى رختخوابشان بمیرند).