برنامه روزانه یك مسلمان
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه
یك مسلمان باید برنامه
مل: ماخوذ از ميل است به معنى انحراف و فرار است.
وهن: به معنى ضعف و سستى است مل كه متعدى ببا شده است به معنى صرف و برگردانيدن است، قول امام عليه السلام مل و اوهن از باب مجاز است اگر ميل و وهن از قبل خدا باشد و بنده را مدخليت نباشد ثابت خواهد شد مذهب و قول جبريه پس آن دو عبارت از آن است كه عنايت و التفات كن كه اسباب خير و اطاعت مهيا شود و اسباب خشم و سخط تو فراهم نيايد، يعنى
برگردان تو ما را به سوى چيزى كه خشنود كند ترا از ما، و ضعيف كن تو توانائى ما را از چيزى كه به خشم آورد تو را بر ما.
تخل: بضم تاء و كسر لام مشدده خليت و تخليته يعنى او را به حال خود واگذاشتم مشاراليه ذلك امر مردد، نفس ناطقه آن قوه ى مدركه در انسان است كه او را وامى دارد به واسطه ى آلات مرتكب افعال شود اختيار مقابل اضطرار است يعنى مى تواند جاى آورد و مى تواند ترك نمايد يعنى وامگذار تو در اين وقت ميان نفسهاى ما و اختيار آن.
توفيق: مهيا ساختن اسباب است به جانب خير و خوبى و در بعضى از نسخها وقيت از وقى است به معنى نگهداشتن است استثناء احتمال انفصال و اتصال هر دو را دارد يعنى پس به درستى كه آن اختياركننده ى مر باطل است مگر آنچه را كه تو توفيق دهى.
امركننده است به بدى مگر اينكه رحم و مهربانى نمائى تو.
ما: در اين دو فقره احتمال مصدريه دارد يعنى در زمان توفيق و رحم تو، و احتمال موصوله هم دارد و يحتمل اينكه زائده باشد احتمال اتصال و انقطاع استثناء از دو احتمال ما ناشى شده است و توصيف نفس به اماره صيغه ى مبالغه از براى آن است كه اين پليد كه در بدن گذاشته شده است وامى دارد او را بر غضب و شهوت و ساير اوصاف دنيه و رذيله غير از فعل و جاى آوردن و ميل داشتن شهوات بر او چيزى نيست و لذا توصيف به اماره شده است.
ضعف بضم ضاد و فتح آن مقابل قوت.
......................
دعاى آن حضرت عليه السلام است به هنگام درخواست
(عميد الرؤساء هبةالله بن حامد بن احمد بن ايوب رحمه الله گويد:) سيد
و از دعاى امام عليه السلام بود هنگامى كه از شيطان ياد شد و از او
دعاى آن حضرت عليه السلام در حمد و ثناى الهى است چون آن بزرگوار نخست
بنیاد صحیفه سجادیه در استان اصفهان در جهت توسعه فرهنگ قرآن و عترت براساس حدیث ثقلین در سال 1395 تاسیس گردید.
امید است این کتاب ازرشمند صحیفه سجادیه که تنها کتابی است که از سوی اهل بیت (ع) به نگارش درآمده و به عنوان زبور آل محمد و خواهر قرآن معروف است، بعد از قرآن و نهج البلاغه به آن توجه ویژه شود و در جامعه اسلامیمان مورد توجه و بهر برداری قرار گیرد.