̶ خدايا درود فرست بر محمد و آل پاكش و مرا حاكم كن بر ولايت و محافظت و يارى و مساعدت و رعايت همسايگان و شيعيان و دوستانم آنانكه عارف به حق ما و امامت ما اهل بيتند و محب ما و عدوى با دشمنان ما خداوند نبوتند به من بر آنها بهترين حكومت و فرمان را عطا فرما (تا آنكه بدين وسيله بتوانم به آنها نصرت و حمايت كنم و پريشانى امورشان را اصلاح كنم و از شر و ظلم دشمنانشان حفظ كنم و از تفرقه و اختلافشان نگاهدارم)
̶ و آنها را موفق بدار كه سنت (عدل و احسان) تو را اقامه كنند و محاسن اخلاق دينت را با ارفاق و مساعدت با ضعفا اتخاذ كنند و در رفع حوائج آنها و عيادت بيمارانشان و راهنمائى و ارشادشان به راه صلاح كوشش كنند و حق خيرخواهى و صلاح انديشى را چون با هم مشورت كنند به جاى آرند و با واردين شرط تعهد و پذيرائى كامل به جاى آرند و اسرارشان را فاش نكنند و عيب و عوار آنها را مستور سازند و از مظلومانشان يارى كند و در معونه با آنها نيكو معاونت و مواسات كنند (يعنى همسايه و خويش و هر برادر دينى را در اساس منزل و قرض و ساير حوائج حاجت برآورد بلكه در هر چه از مال و قدرت و علم كه خدا به آنها عطا كرده برادران دينى را در آن سهيم كنند و بهره مند سازند) و به مال و فضيلتها (كه از حق يافته اند) به آنان منفعت و فايده رسانده و آنچه لازم است و ضرورى آنهاست پيش از سئوال به آنها اعطا كند (خلاصه مسلمان حقيقى و مومن واقعى بايد با همسايه و خويش و دوستانش همه گونه مساعدت و مواسات و خيرخواهى كند و به محض اينكه بر حاجتى از احتياجات آنها آگاه شد پيش از آنكه از او درخواست كنند حاجتشان را برآورد و نگذارد به سئوال از او شرمگين شوند و هر گونه احسانى چه به قرض و چه به عطا كه بتواند و در مال و حال و قدرت او ميسر باشد با همه خصوص با همسايه و دوستان حقيقى خود و اقارب و خويشان براى خدا كاملا مساعدت و مواسات كند)
̶ و اى خداى من تو مرا موافق بدار كه با بدكاران آنها (كه به من بدى كنند به آنها) هم به احسان و نيكوئى پاداش دهم و از ستمكار (و ستمكارى) آنها درگذرم و عفو كنم و در حق همه آنان حسن ظن بكار برم (و گمان بد هرگز در حقشان نبرم) (زيرا حسن ظن موجب محبت شود و سبب انس و مهربانى و اتحاد گردد و بشر را با هم نزديك و دوست و مجذوب هم گرداند و به عكس سوءظن و كج خيالى درباره مردم موجب دشمنى و تنفر و دورى از يكديگر شود و اول محبوب خدا و دوم مردود و مكروه خداست) و مرا درباره عموم آن همسايگان و دوستان به نكوئى و احسان اقتدار و توانائى عطا فرما و اگر آنها با من بدى كردند من از آنها از فرط عفاف و تقوى چشم پوشى كنم و نرم ولين (متواضع و گرم) با آنها باشم و از روى عاطفه و رحمت بر اهل بلاى آنها (يعنى آنانكه به گناه و اعمال زشت و اخلاق بد مبتلا هستند يا به فقر و درد و بيچارگى و بدبختى گرفتارند) مرا توفيق ده كه بر آنها هم رقت قلب داشته باشم (نه آنكه بر آنها خشم و قهر كنم) و در غياب آنها هم با آنها مصر در محبت (و پايدار در دوستى و مودت و دفاع و طرفدارى از ايشان باشم) و از روى كمال خيرخواهى بقاى نعمت (و دولت و عزت) آنها را دوست بدارم (و هرگز رشك و حسد بر آنها نبرم) و بر آن همسايه و دوستان هم آنچه بر خويش و نزديكانم لازم و واجب شمارم (از خير خواهى و پند و نصيحت و احسان و اكرام) بر آنان هم واجب و لازم شمارم و آنچه را كه بر خاصان خودم (و خاندان و اهل خودم) رعايت مى كنم (از پرستارى و محافظت و بهداشت و آسايش جسم و جان) بر آنان نيز رعايت كنم.
̶ پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و از جانب آنها روزى من گردان آنچه را كه به آنها از جانب من (از خيرات) روزى كردى (يعنى چنانكه مرا بر خير و احسان آنها توفيق دادى آنها را هم نسبت به من به خيرخواهى و نيكوكارى موفق بدار) و حظ و بهره مرا كامل از آنها عطا فرما و بصيرت و معرفت آنها را هم در حق من (و مقام امامت وجوب طاعت من) و فضل و علم و برترى مقام من بيشتر فرما تا آنكه بالنتيجه آنان به واسطه وجود من به مقام سعادت (و كمال علم و عمل و خير دنيا و آخرت) رسند و من هم به واسطه تربيت و تعليم آنها نزد تو سعادت و تقرب يابم اى خدا اى پروردگار عالم اين دعا را به كرمت مستجاب فرما.
........................
