• بخشی از دعای 49
مهين: فعيل از مهن بضم هاء به معنى حقير يعنى بار خدايا به درستى كه تو از ناتوانى آفريدى ما را و بر سستى نهادى بناى ما را تفصيل ضعف، و مهن در كيفيت خلق آدم عليه السلام گذشت.
حول: به معنى حركت و تصرف و فعل.
يعنى: نيست حركت و قوتى ما را مگر به توانائى تو و نيست توانائى ما را مگر به يارى تو.
ايدنا: ازايد به معنى قوت است تاييد خدا بنده را آن است كه در داخل به او بصيرت دهد و در بيرون اعضاء و جوارح او را قوت دهد بر عمل به طاعت او،
تسديد: راست نمودن و استوار ساختن از جهت شداد، و صواب تسديد خدا عبارت است از مستقيم نمودن به جانب خير يعنى پس توفيق صواب ده ما را و راست نما ما را به استحكام خود.
عمى: كورى و گاهى اطلاق بر رفتن روشنائى چشم شود و گاهى اطلاق مى شود بر رفتن نور قلب، نفوذ: گذشتن امر.
يعنى: كور نما ديده هاى دلهاى ما را از هر چه كه مخالف است دوستى تو را و مگردان هر چيزى از جوارح و اعضاى ما را گذشتن در عصيان تو، ابصار قلوب عبارت است از خطرات قلبيه.
قوله و لا تجعل لشى ء: گويند از باب قلب است زيرا كه جوارح در معصيت نفوذ نكند بلكه عصيان در جوارح نفوذ كند لكن مى توان گفت كه معصيت با جوارح متلازم است هر يك در ديگرى نفوذ كند.
.......................