دعاى آن حضرت عليه السلام در التجا به درگاه خداى متعال
• بار خدايا، اگر ما را ببخشايى به فضل تو، و اگر عقوبتمان كنى به عدل توست.
• پس منت نه و عفوت را نصيب ما فرما، و به بخشايشت از عذابت رهايى مان بخشا، چرا كه ما را طاقت عدلت نيست، و هيچ يك از ما را مگر به بخشايشت رهايى نيست.
• اى بى نياز بى نيازان! اينك ما بندگان توايم به پيشگاهت، و من نيازمندترين نيازمندانم به درگاهت، به گشايشى كه در كار ما نهى بينوايى مان را جبران كن، و ما را به نوميدى از درگهت مران، كه هرگاه چنين شود، كسى را كه از تو نيكبختى خواسته بدبخت ساخته اى، و كسى را كه از فضلت احسان طلبيده محروم داشته اى.
• و در اين هنگام ما آوارگان كويت به كه روى آريم، و از درگاهت به كجا رويم؟.
• خداوندا تو منزهى! ما آن بيچارگانيم كه اجابتشان را واجب داشته اى، و آن رنج ديدگانيم كه وعده ى بهروزيشان داده اى.
• پروردگارا، همگون ترين چيزها با خواست و اراده ات، و سزاوارترين كارها به تو و بزرگواريت، بخشايشت بر كسى است كه از تو رحمت طلبد، و فرياد رسيت از كسى است كه از تو فريادرسى خواهد، پس، بر زارى ما به درگاهت ترحم آر و چون خود را بر آستانت افكنده ايم بى نيازمان دار.
• بار خدايا، چون بر نافرمانيت شيطان را پيروى كرديم، شيطان شماتتمان كرد، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و اكنون كه به خاطر فرمانبرداريت شيطان را وانهاده ايم، به وى پشت كرده و به كويت رو نهاده ايم، مجال شماتت و خرسندى بر ما را براى وى مگذار.
---------------------
