ضمان: ملتزم شدن.
اجابت: قبول نمودن سئوال.
يعنى: اى كسى كه ملتزم شده است از براى ايشان قبول نمودن دعاء و اى كسى كه وعده داده است ايشان را بر نفس خود به سبب تفضل او خوبى جزاء را، خداوند كريم مهربان از كمال رافت و عنايت وجود خود كه نسبت به بندگان دارد وعده داده است كه ايشان كه مرا بخوانند من خواهم اجابت آنها نمود و منفعتى ندارد بندگان از براى خداوند مگر اينكه او را بخوانند و خواندن ايشان مر خدا را اطاعت و بندگى نمودن است و اگر بندگان جاى آورند مطلوبات خداى را بر ايشان ثواب حسن خواهد داد و در نزد او است ثواب حسن و خوب.
عدت: از عائده به معنى احسان است و مهربانى و احتمال دارد از عود باشد به معنى عود احسان به او در دفعه ى ديگر افعل تفضيل در اين فقرات به اضافه تمام شده است و ما نافيه است.
يعنى: نيستم من گناهكارتر از كسى كه نافرمانى تو نمود پس آمرزيدى تو او را، و نيستم من ملامت داشته تر از كسى كه عذر جست به سوى تو پس قبول فرمودى تو از او، و نيستم من ستمكارتر از كسى كه بازگشت نمود به سوى پس احسان نمودى تو بر او، بدان كه در اين فقرات امام عليه السلام خود را ترجيح نداده است بر غير تا اينكه گفته شود كه اين كبر و خودپسندى است بلكه عرض نمود كه من از اينها بدتر نيستم نه اينكه من از اينها بهترم، پس مى شود كه خود را مثل آنها فرض نموده باشد.
........................
