و از دعاى امام عليه السلام بود، در توبه كردن از دادخواهى هاى بندگان و از كوتاهى كردن در حقوق ايشان و در رهايى اش از آتش
- خداوندا من به درگاه تو عذر مى آورم از ستم ديده اى كه در حضور من به او ستم شد، پس او را يارى نكردم. و از نيكى اى كه به من شد، پس شكر آن را به جا نياوردم. و از بدكردارى كه از من عذرخواهى كرد، پس عذر او را نپذيرفتم. و از نيازمندى كه از من درخواست كرد، پس او را بر خود برترى ندادم. و از حقِّ حقدار مؤمنى كه بر من لازم گردانده بودى، پس آن را به تمامى ادا نكردم و از عيب مؤمنى كه براى من آشكار شد، پس آن را نپوشاندم. و از هر گناهى كه برايم پيش آمد، پس از آن دورى نكردم.
- اى خداى من، از آنها و نظاير آنها از تو عذر مى خواهم، عذرخواهىِ از روى پشيمانى، كه از مانند آنها مرا در آينده ام، پند دهنده باشد.
- پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و پشيمانى ام را از لغزش هايى كه به آن دچار شدم، و عزمم را بر ترك بدى هايى كه برايم پيش آيد، توبه اى قرار ده كه دوستى تو را نسبت به من لازم گردانَد. اى دوستدار توبه كنندگان.
............................
