• بخشی از دعای 20
- عدل گستر باشید.
- خشم خود را فرو خورید.
- فتنه‌ها و خصومت را خاموش
پنجم: در تحقيق حال رعد و برق و صاعقه و رياح كه ابخره ى ارضيه كه ممتزج از عناصر اربعه است، كه ميل به صعود كند خود را به قطعه ز مهريريه رساند و در آنجا اجزاء مائيه او گرفته شود يا باران يا برف يا تگرك شود بر حسب استعدادات و بقيه ى آن را سحاب گويند و تموجات كه از آن ابخره حاصل شود در هوا آن را رياح خوانند و چون آن بقيه ى كه آن را سحاب خوانند بناى دويدن و سرعت گذارد از آن صوتى حاصل شود كه آن را رعد خوانند از اينكه مشتمل بر اجزاء دخانيه و دهنيه است اگر مشتعل شود به واسطه ى قرب و مجاورت كه داشته باشد به كره ى ناريه رود منتفى شود آنرا برق خوانند اگر به شدت مشتعل شود آن ، را صاعقه خوانند اين است فى الجمله الصطلاح متكلمين لكن آنچه در رعد از شرع معلوم مى شود رعد صوت ملكى است كه بزرگتر از مگس و كوچكتر از زنبور و او به منزله ى مردى است كه شتر راند و گويد: هاى هاى و برق تازيانه ى آن ملك از به هم خوردن سحاب بعضى به بعضى آتش متكون مى شود آن را صاعقه خوانند.
محمد بن يعقوب در كافى بسند خود از حضرت اميرالمومنين عليه الصلوه و السلام روايت مى كند كه فرمود: سئوال شد از پيغمبر صلى الله عليه و آله كه: در كجا مى باشد سحاب فرمود: بالاى درختى كه آن درخت بر بالاى موضعى بر شاطى بحر يمن است منزل و قرار مى گيرد در آن، پس در هر وقتى كه اراده كند خداى عزوجل بفرستد او را در جائى مى فرستد بادهائى كه او را پراكنده كند از مكان خود و موكل كند بر او ملائكه را كه مى زند او را به گرزهائى و او بر قسمت، پس سحاب مرتفع مى شود، پس قرائت كرد پيغمبر (ص) اين آيه ى شريفه را كه: و الله الذى ارسل الرياح فتثير سحابا فسقناه الى بلد ميت، و الملك اسمه الرعد.
در علل الشرايع از والد خود از محمد بن يحيى از حسين بن اسحق التاجر از على بن مهزيار از حسن بن حسين، از محمد بن فضيل از عزرمى نقل كرده كه گفت، بودم خدمت حضرت صادق (ع) جالس در حجر در تحت ميزاب مردى با مردى در مخاصمه بود، يكى از آن دو نفر به صاحب خود گفت و الله نمى دانى تو محل وزيدن بادها كه در كجا است، چون كلام ايشان به طول انجاميد، حضرت صادق عليه الصلوه و السلام فرمود: به او آيا مگر تو مى دانى كه مهب رياح كجا است عرض كرد: نه لكن شنيدم كه مردمان چنين مى گويند عرزمى گفت: عرض كردم خدمت ايشان: كه كجا است مهب رياح؟ پس فرمود: باد محبوس است در تحت ركن شامى هر وقت كه خدا اراده دارد كه به فرستد از رياح چيزى يا جنوبى پس آن جنوب است، يا شمال آن شمالست يا صبا آن صبا است يا دبور آن دبور است فرمودند: علامت آن هست كه ملاحظه مى كنند اين را متحرك در تابستان و زمستان و روز و شب.
در مجمع است نقل مى كند از زمخشرى صاعقه صوت رعد است كه مى زد از آن شقه از آتش گفتند سحاب كه بعد از اينكه به هم ديگر مزاحمت كند از آن نار ظاهر شود و صاعقه آتشى است لطيف تيز به چيزى نمى رسد مگر آنكه او را فنا مى كند.
..............................
